Proszę mi wytłumaczyć się z pierwszego zdania w czwartym akapicie. "Atrybutem ducha (który jest scisle zwiazany z pojeciem monady, co wykażemy dalej) jest niepodzielnosc i rozciagłosc." Drogi autorze, rozciągłość to nic innego jak zajmowanie jakiegoś miejsca w przestrzeni. Jeżeli coś zajmuje miejsce w przestrzeni to można w tym wyróżnić tył i przód, to co w środku i to co na zewnątrz, to co po prawej i to co po lewej. Jeżeli zaś w czymś można wyróżnić części (gdyż jest rozciągłe) to jest podzielne (gdyż już wyróżnienie części jest podziałem). Monada jest faktycznie niepodzielna ale nie jest rozciągła, gdyż jest bytem duchowym (jak sam Autorze, słusznie, stwierdzasz). Proszę poprawić ten błąd, gdyż źle on zaświadcza o Tobie Autorze.

@Logic - Rozciągłość monad polega nie na ich elastyczności czy fizyczności ale na funkcjach jakie mogą sprawować we wrzechświecie. Łączy się to z ich nieśmiertelnością (w sensie duchowym) i metamorfozach - w sensie znaczeniowym.

@Autor- Dobre przedstawienie najważniejszych podpunktów teorii Leibniza. Zrozumiale i z sensem. Gratuluję.

mam pewne watpliwosci. tatarkiewicz podaje, ze ciala sa zjawiskiem substancji (monad). jedna monada widzi druga w danej postaci i ten obraz to cialo. a czy wedlug panskiego artykulu nie wynika, ze to rzecz zlozona jest tym, co moze sie ukazywac w postaci ciala? gdyby ktos bylby w stanie wytlumaczyc mi zaleznosc "swiadoma monada- rzecz zlozona", bylabym wdzeczna.

Monady Leibniza są nierozciągłe, nie zajmują miejsca w przestrzeni. Z tego względu nie posiadają kształtu, części ani podzielności.