Postawa Byrona wobec ochrony greckiego dziedzictwa kulturowego oraz jego krytyka działań lorda Elgina pokazują jego głęboką troskę o tożsamość kulturową. Jego uwagi wzbudziły dyskusje na temat własności dziedzictwa kulturowego w tamtym czasie i wciąż wpływają na współczesne wysiłki Grecji w zakresie ochrony kultury. Niektóre mini-gry, jak ta gra muzyczna: sprunki.fun/, mogą również być uznawane za formę kultury duchowej, prawda?

Dziękuję za komentarze. Jeśli chodzi o filhelenizm Byrona to można pisać całe strony. Nawet w listach zebranych poety można znaleźć dziesiątki przykładów jego uczuć wobec narodu greckiego (o tym planuję napisać w osobnym artykule).

Zauważyłem, że doszło do dwóch błędów w tekście:
Zdanie: W prywatnej korespondencji poeta odcinał się jednak od tych
usprawiedliwień okazywał wyrazy podziwu wobec cesarza, czy może bardziej jego legendy. powinno wyglądać tak: W prywatnej korespondencji poeta odcinał się jednak od tych
usprawiedliwień i okazywał wyrazy podziwu wobec cesarza, czy może bardziej jego legendy.
Zdanie: Napoleon stał się dla niego ucieleśnieniem wolności, za którą sam był
gotów biorąc udział w powstaniu Greków przeciwko tureckiemu panowaniu. powinno wyglądać tak: Napoleon stał się dla niego ucieleśnieniem wolności, za którą sam był
gotów walczyć biorąc udział w powstaniu Greków przeciwko tureckiemu panowaniu.
Przepraszam za te błędy.

"...ucieleśnieniem wolności, za którą sam był gotów (walczyć - ??? - Arminius) biorąc udział w powstaniu Greków przeciwko tureckiemu panowaniu".
W tym kontekscie warto nadmienić,iż Byron był czołowym reprezentantem filhellenizmu,trendu kulturowo-intelektualnego, cieszącego się wielkim wzięciem wśród ówczesnej elity intelektualnej Europy. Byron udając się do Grecji walczyć o jej wolność miał wizję Grecji antycznej i o wyzwolenie takiej Grecji starał się. Rzecz jasna była to jego subiektywna, całkowicie odrealniona projekcja,gdyż 19-wieczni Grecy etnicznie nie mieli wiele wspólnego ze starożytną populacją tej krainy, a jej antyczną kulturą (i zabytkami) zachwycały się zdecydowanie bardziej zachodnioeuropejskie elity niż znajdujący się całkowicie pod wpływem greckiego prawosławia autochtoni. Byron-za co Mu chwała-postawił swój filhellenizm ponad swą "brytyjskośc" i potępił na stronach "Wędrówek Childea Harloda" czyn lorda Elgina tj. wywiezienie do Brytanii fragmentów budowli akropolskich (zwłaszcza partenonu) po uprzednim niszczycielskim oddzieleniu ich od głównych korpusów. Uprowadzenie "marmurów Elgina" do Brytanii nazwał "zrabowaniem krwawiącego kraju". Melina Mercouri w swych staraniach o ich zwrot niejednokrotnie przywoływała Byrona jako głównego świadka oskarżenia.

Brak w bibliografii "Byrona nieupozowanego" to, mam nadzieję, jedynie wypadek przy pracy... Otwartych drzwi nie wyważajmy, jak już ktoś przed nami wybił w murze całe wrota.