|
Chcesz wiedzieć więcej? Zamów dobrą książkę. Propozycje Racjonalisty: | | |
|
|
|
|
Kultura » Idee i ideologie
Czy oryginalny marksizm da się obronić? [4] Autor tekstu: Mariusz Agnosiewicz
To jest clue nazistowskiego antykomunizmu.
Hitler chlipie w
Mein Kampf, że Żydzi nie będą w stanie utrzymać wspaniałej potęgi
germańskiej Rosji, że zaprzepaszczą wielowiekowy projekt imperialny Germanów. Co
więcej, celowo ją niszczą: „W przeciągu paru lat [Żydzi w Rosji] usiłowali
eksterminować wszystkich tych, którzy reprezentowali inteligencję narodową."
Przyznać trzeba uczciwie, że w tych najgorętszych pierwszych latach bolszewizmu,
które stały się tak trudne dla rosyjskich Niemców, na czele aparatu terroru stał
nie Żyd, lecz Polak Dzierżyński, były działacz „Serca Jezusowego". Skoro Hitler uważał, że element państwowy tworzyli w Rosji
zeslawizowani Germanie, to jego największe pretensje do bolszewizmu wydają się
polegać na tym, iż za jego pomocą Żydzi podstępnie weszli do Rosji, by zniszczyć
jej germańskie jądro.
Marksizm został stworzony przez dwóch niemieckich
ideologów, jako instrument supremacji niemieckiej w Europie. Rewolucja
Październikowa 1917, przeprowadzona w 400. rocznicę rewolucji luterańskiej, była
niemieckim projektem budowy Lebensraum. Lenin został przywieziony ze Szwajcarii
przez terytorium okupowane przez Niemców — w zaplombowanym pociągu. Jego
działalność — w tym m.in. główny organ bolszewickiej propagandy, dziennik
„Prawda" — była w znacznej mierze finansowana przez sztab niemieckiej armii oraz
skarb Cesarstwa Niemieckiego.
[ 3 ] Celem Lenina stało się nie tylko wycofanie Rosji z wojny przeciwko Niemcom, ale i oddanie im kluczowych gospodarczo terenów. Od razu po objęciu władzy zaczął
dążyć do pokoju z Niemcami „za wszelką cenę", wbrew większości komunistów.
Początkowo był przegłosowywany, lecz udało mu się w końcu uzyskać większość, w oparciu o którą zapisał Niemcom ich Lebensraum: na mocy Traktatu Brzeskiego z 3
marca 1918 bolszewicka Rosja oddała Niemcom większość gruntów rolnych
europejskiej części Rosji, Pribałtikę, Białoruś, Ukrainę oraz Kaukaz. Łącznie
Lenin przekazał Niemcom: 33% gruntów rolnych, 30% przemysłu oraz 90% kopalni
węgla Rosji! Jedynie klęska Niemiec na froncie zachodnim zapobiegła temu
przejęciu.
Lenin, który w 1918 chciał z Niemcami pokoju za wszelką
cenę, w 1919 zapragnął wojny za wszelką cenę z Polską. We wrześniu 1920 w czasie
przemówienia na IX Konferencji Rosyjskiej Partii Komunistycznej (bolszewików)
tak ją uzasadnił: „[stwierdziliśmy], że gdzieś pod Warszawą znajduje się nie
centrum polskiego rządu burżuazyjnego i republiki kapitału, ale centrum całego
współczesnego systemu imperialistycznego, oraz że okoliczności pozwalają nam
wstrząsnąć tym systemem i prowadzić politykę nie w Polsce, ale w Niemczech i w
Anglii. Tym samym stworzyliśmy w Niemczech i Anglii zupełnie nowy odcinek
rewolucji proletariackiej, walczącej z ogólnoświatowym imperializmem…" Podbój
Polski miał stanowić według Lenina klucz do sukcesu całej rewolucji — poprzez
połączenie Rosji i Niemiec.
Projekt ten zakończył się klęską w bitwie pod Warszawą
1920. W tym samym roku powstała partia nazistowska, na czele której w 1921
postawiono agitatora niemieckiej armii, Adolfa Hitlera, który rozpoczął
realizację nowego niemieckiego projektu opartego na nowym, uaktualnionym
odczytaniu Marksa i Engelsa...
Główną poprawką, jaką Hitler wprowadził do marksizmu była
instytucja fuhrera, czyli wodza, za którym wszyscy mają podążać. Projekt
bolszewicki nie udał się Niemcom, bo za dużo tam było frakcyjności od samego
początku. Problemem była zatem ograniczona sterowność ruchu.
Gdy udało się Hitlerowi zdobyć władzę w Niemczech, nie
zamierzał się bezczynnie przyglądać „niszczeniu" Rosji przez Żydów. Operacja
Barbarossa z 1941 to nie tyle był projekt podboju Rosji, co „wyzwolenia" Rosji i Europy od Żydów.
Holocaust wiąże się dziś z atakiem Niemiec na Polskę w 1939, co jest błędne. Po wkroczeniu Wehrmachtu do Polski, Niemcy nie zamierzali
likwidować Żydów, przynajmniej nic na to nie wskazywało, planowali ich
wysiedlenie z Europy. Pierwsze co zrobili naziści w Polsce z Żydami, to zaczęli
organizować Judenraty czyli żydowski samorząd podległy administracji
nazistowskiej, który zaczął od zbierania i rejestrowania Żydów, a docelowo miał
wspierać proces wysiedlenia. W 1963 roku Hanna Arendt, jedna z najsłynniejszych
żydowskich myślicielek XX wieku, oskarżyła Judenraty o współodpowiedzialność za
Holocaust: „Dla Żydów rola, jaką przywódcy żydowscy odegrali w unicestwieniu
własnego narodu, stanowi niewątpliwie najczarniejszy rozdział całej tej ponurej
historii." W istocie jednak jest to myślenie ahistoryczne. W 1939 roku Żydzi nie
mieli powodów obawiać się najgorszego, skoro sami naziści tego nie planowali.
Planowali wysiedlenie Żydów z Europy.
Po upadku Rzeczypospolitej Żydzi stracili swoją przybraną
ojczyznę i wraz z innymi polskimi emigrantami zaczęli napływać do innych krajów
europejskich. W efekcie na Zachodzie zaczął odżywać antysemityzm. W XIX w.
najmocniej zaistniał we Francji, czyli właśnie tam gdzie napłynęła największa
fala imigrantów z Rzeczypospolitej. Do tego francuskiego antysemityzmu Engels
odniósł się z pełnym zrozumieniem, pisząc w
liście do Paula Lafargue z 22 lipca 1892: "Zacząłem rozumieć francuski
antysemityzm, gdy zobaczyłem jak wielu Żydów o polskich korzeniach lecz z niemieckimi nazwiskami zaczęło się wszędzie wtrącać, roszcząc sobie prawa do
wszystkiego i naginając ku sobie opinię publiczną w ville lumiere [Paryżu]".
W roku 1885 Niemiec Paul Anton Bötticher posługujący się
francuskim nazwiskiem Paul de Lagarde, antysemita i antysłowianin, w artykule „O
najbliższych obowiązkach niemieckiej polityki" sformułował koncepcję wysiedlenia
europejskich Żydów na Madagaskar, czyli świeżo zdobywaną francuską kolonię.
Wobec rosnącego antysemityzmu Europejczyków sami Żydzi
zaczęli się rozglądać za nową ojczyzną, co znalazło wyraz w powołaniu w 1897
ruchu syjonistycznego. Syjoniści proponowali migrację Żydów do Palestyny, Ugandy
lub Kenii. Herzl brał również pod uwagę Madagaskar.
Z inicjatywy Wielkiej Brytanii w latach 20. XX w.
prowadzono osadnictwo żydowskie w Palestynie, co jednak zostało przerwane wobec
niezadowolenia ludności arabskiej.
W latach 30. XX w. Wielka Brytania, Francja oraz Niemcy
postulowały
wysiedlenie Żydów na Madagaskar. W 1936 roku ukazał się w „Deutsche
Allgemeine Zeitung" artykuł Heinricha Tegtmeyera, domagający się przyznania
Madagaskaru Polsce, aby mogła tam ona osiedlić miliony swoich Żydów. W roku 1937
Francja wyraziła gotowość przekazania Madagaskaru Polsce — pod warunkiem, że
będzie tam przesiedlać europejskich Żydów. Często się dziś oskarża władze II RP,
jakoby miały realizować hasło „Żydzi na Madagaskar", co jest tezą całkowicie
bałamutną. To główne potęgi Europy Zachodniej naciskały na wysiedlenie Żydów z Europy i chciały, by to Polska zajęła się tym problemem, bo to głównie polscy
Żydzi ekspandowali w Europie. Czy Polska mogła sobie pozwolić na otwarte
odrzucenie takich nacisków? W 1924 Hitler pisał, że Polska jest całkowicie
zależna od Francji. Przesadzał, ale zależność gospodarczo-polityczna młodego
państwa polskiego była oczywiście realna (tak jak i dziś żaden polski rząd nie
jest w pełni suwerenny w swoich decyzjach). Polska więc pomysł podjęła,
upatrując w tym początkowo dobrej okazji do sprytnego przejęcia od Francuzów
„królestwa Beniowskiego" jako polskiej kolonii. W 1937 na Madagaskar udała się
polsko-żydowska ekspedycja mająca zbadać możliwości osadnicze. Orzekła ona, że
można osiedlić na Madagaskarze 5-7 tys. rodzin żydowskich. Innymi słowy Polacy
odpowiedzieli, że nie zamierzają realizować zachodniego planu wysiedlenia Żydów z Europy.
W efekcie już w 1938 Niemcy i Francuzi zaczęli dyskutować
projekt Madagaskar pomiędzy sobą, bez udziału Polaków. Po ataku Niemiec na
Polskę, naziści przystąpili do koncentrowania oraz rejestrowania Żydów. Jak
podaje Peter Longerich w książce
Holocaust (Oxford University Press), intencją tych działań było wysiedlenie
Żydów na Madagaskar lub Syberię. W owej pierwszej fazie Niemcy przystąpili
jednocześnie do niszczenia narodu polskiego poprzez egzekucję 65 tys.
przedstawicieli inteligencji, nauczycieli i duchowieństwa.
W maju 1940, wbrew swoim doradcom wojskowym, Hitler uderzył
na Francję. Miała ona Madagaskar. Tuż przed szybkim poddaniem się Francji i utworzeniem przez nią rządu kolaboracyjnego w Vichy, naziści ogłosili Plan
Madagaskar, czyli projekt wysiedlenia wszystkich Żydów europejskich. 15 sierpnia
1940 Eichmann ogłosił 4-letni plan deportacyjny,
Reichssicherheitshauptamt: Madagaskar
Projekt, zakładający przesiedlenie na Madagaskar 1 mln Żydów rocznie.
Polskie Judenraty były pierwszym etapem owego planu, gdyż według nazistowskich
projektów Żydzi mieli otrzymać na Madagaskarze taki sam samorząd, pozostający
pod nadzorem niemieckim.
Wysiedlanie 1 mln Żydów rocznie to gigantyczne
przedsięwzięcie. W latach 20. Brytyjczycy osiedlili w Palestynie kilkadziesiąt
tys. Żydów. W latach 30. Francuzi planowali wysiedlić na Madagaskar 10 tys.
Żydów. By wysiedlić tam milion rocznie potrzebna jest największa flota Europy -
brytyjska flota handlowa. Bezpośrednio po ogłoszeniu Projektu Madagaskar Hitler
atakuje Wielką Brytanię z zamiarem pozyskania zaplecza logistycznego dla
madagaskarskiego projektu. Porażka Luftwaffe w Bitwie o Anglię w październiku
1940 kończy jednocześnie projekt Madagaskar.
Hitler podejmuje wówczas alternatywny projekt: wysiedlenie
Żydów na Syberię. Wiązał się on z atakiem na ZSRR, którego Hitler wcześniej nie
planował: 15 czerwca po łatwym pokonaniu Francji, wydał rozkaz zredukowania
Wehrmachtu ze 156 do 120 dywizji. Dopiero opór Anglii sprawił, że Hitler
postanowił zaatakować Rosję. Plan ataku został podpisany przez Hitlera 18
grudnia 1940 i rozpoczął się latem 1941. Operacja ruszyła z zapasem paliwa na
trzy miesiące, czyli najpewniej w takim okresie spodziewano się rozbić ZSRR. Gdy i ZSRR, wbrew oczekiwaniom, stawił opór, naziści porzucili projekty wysiedlenia
Żydów z Europy jako niewykonalne logistycznie. Dopiero wówczas podjęto decyzję o masowej fizycznej eksterminacji ludności żydowskiej. Miało to miejsce
prawdopodobnie ok. 3 miesiące od ataku na ZSRR, kiedy w Babim Jarze na Ukrainie
przeprowadzono pierwszą wielką zagładę Żydów. Oficjalnie plan „ostatecznego
rozwiązania" czyli fizycznej eksterminacji Żydów został zatwierdzony 20 stycznia
1942 roku. Dopiero wtedy obozy koncentracyjne zamieniły się w obozy zagłady.
1 2 3 4 5 Dalej..
Przypisy: [ 3 ] Richard Pipes, Rewolucja
Rosyjska, Warszawa 1994; Wyd. PWN;
s.
300-304, 310-314, 328-330 i passim.
Gerhard Schiesser,
Jochen Trauptmann, Russisch Roulette. Das deutsche Geld und die
Oktoberrevolution, Das neue Berlin, Berlin, 1998. « Idee i ideologie (Publikacja: 08-10-2017 Ostatnia zmiana: 09-10-2017)
Wszelkie prawa zastrzeżone. Prawa autorskie tego tekstu należą do autora i/lub serwisu Racjonalista.pl.
Żadna część tego tekstu nie może być przedrukowywana, reprodukowana ani wykorzystywana w jakiejkolwiek formie,
bez zgody właściciela praw autorskich. Wszelkie naruszenia praw autorskich podlegają sankcjom przewidzianym w
kodeksie karnym i ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych.str. 10154 |
|