Można zresztą dostrzec tutaj idealny tandem i przeprowadzić uderzające analogie między politykiem a kapłanem. Polityk oszałamia lud mamidłami poprawy bytowania na tym świecie, a kapłan obiecuje to samo na tamtym. Jeden i drugi dzięki populizmowi i schlebianiu ludzkim słabościom zyskuje poklask. Zawsze darzyłem większą sympatią polityka, gdyż jego sytuacja, choć tak przecież podobna do kapłana, jest o tyle trudniejsza, że weryfikowalna. Po kilku latach lud się postrzega, że nie ma tego co miał mieć i zaczyna pomrukiwać, opozycja wychwytuje te głosy i na nich z kolei buduje swój sukces, tyleż samo populistyczny co nierealistyczny. Tych, którzy wyłamują się z tej mody zwykło się określać mianem mężów stanu (bo nie zdarzają się partie stanu) — w III RP nie notowano dotąd. Z kolei kapłan ma sytuację komfortową, gdyż kiedy owieczka ma możliwość sprawdzić ile warte były jego obietnice, wówczas ...niestety już nie żyje. Dlatego właśnie choć wiem doskonale, że tak kapłan jak i polityk wobec ludu spełniają podobną rolę — jako pasterze wobec owiec — o tyle polityka darzyłem większą wyrozumiałością i nigdy nie podlegałem demagogicznej modzie na krytykę polityków za to, że niby nie zrealizowali coś co zrealizować mieli. Wiara w coś nie czyni tego, a znajomość istoty rzeczy daje dystans.

Wobec powyższego receptą nie jest odsunięcie od władzy kapłanów jako czynnika służącego mistyfikacji, gdyż byłoby to tylko pozorne zniesienie ogłupiania, którego lud pragnie. Prawdziwą receptą jest oświecanie wbrew ogłupianiu, a nie rzekomo bez niego — jest to proces ewolucyjny, stopniowy, koncentrujący się na małych kroczkach, a nie na demagogicznym głoszeniu cudownych przemian (z rewolucji nigdy nie wiadomo co wyniknie). Szczepienie nasion wiedzy i światła w młodych umysłach, najmniej zmąconych i zamotanych — to jest sprawa pierwszorzędna.

Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też: Życie bez Boga Autorytet

Dodaj komentarz do strony..   Zobacz komentarze (28)..

Wyślij mailem..

Wersja do druku    PDF    MS Word

Mariusz Agnosiewicz Redaktor naczelny Racjonalisty, założyciel PSR, prezes Fundacji Wolnej Myśli. Autor książek Kościół a faszyzm (2009), Heretyckie dziedzictwo Europy (2011), trylogii Kryminalne dzieje papiestwa: Tom I (2011), Tom II (2012), Zapomniane dzieje Polski (2014).  Strona www autora  Liczba tekstów na portalu: 952  Pokaż inne teksty autora  Liczba tłumaczeń: 5  Pokaż tłumaczenia autora  Najnowszy tekst autora: Oceanix. Koreańczycy chcą zbudować pierwsze pływające miasto