Racjonalista - Strona głównaDo treści


Fundusz Racjonalisty

Wesprzyj nas..
Zarejestrowaliśmy
211.289.414 wizyt
Ponad 1064 autorów napisało dla nas 7362 tekstów. Zajęłyby one 29015 stron A4

Wyszukaj na stronach:

Kryteria szczegółowe

Najnowsze strony..
Archiwum streszczeń..

 Czy Trump wywoła kryzys ekonomiczny?
Raczej tak
Chyba tak
Nie wiem
Chyba nie
Raczej nie
  

Oddano 257 głosów.
Chcesz wiedzieć więcej?
Zamów dobrą książkę.
Propozycje Racjonalisty:
Sklepik "Racjonalisty"
Mariusz Agnosiewicz - Heretyckie dziedzictwo Europy
Mariusz Agnosiewicz - Kryminalne dzieje papiestwa tom II

Złota myśl Racjonalisty:
"Dlaczego tak często wracamy do męczeństwa tego jednego, przemienionego w abstrakcję cierpienia na krzyżu, a tak rzadko do cierpienia ludzi zabijanych za szukanie prawdy?"
 Religie i sekty » Islam » Krytyka religii

Atheo Coming Out Islam [1]
Autor tekstu:

Tłumaczenie: Elżbieta Binswanger-Stefańska

Wstęp

Apostazja [ 1 ] Apostazja to pierwotnie formalnie wystąpienie z Kościoła katolickiego. Jednak coraz więcej ludzi występuje z wiar wszelakich obywając się bez wiary, i dlatego termin ten został również adoptowany do ogólnych pojęć religioznawczych oraz wykorzystywany przez religie i wyznania niechrześcijańskie.

W islamie odpowiednikiem apostazji jest ridda, apostata to murtadd. O ile apostazja w KK jest obecnie niezbyt skomplikowaną, nawet jeśli niemile widzianą formalnością, o tyle w islamie może być ukarana śmiercią. W krajach islamskich jest praktycznie nie do przeprowadzenia. Jednak emigranci z tych krajów żyjący czy to w Europie, czy w innych krajach świata, występują z islamu. Do znanych murtaddów należą między innymi noblista Nagib Mahfuz — i — oczywiście — ukrywający się przed fatwą autor „Szatańskich wersetów" Salman Rushdie, a także znana feministka Ayaan Hirsi Ali, holenderka somalijskiego pochodzenia. W wielu krajach tworzą się organizacje ex-muzułmanów. W Niemczech jest nią Zentralrat der Ex-Muslime, do założycieli należy pisarka i aktorka Arzu Toker. Poniżej jej tekst.

Dziesięć powodów, żeby wystąpić z islamu albo: wola wolności i prawo do samostanowienia

Idea krytycznego podchodzenia do rzeczywistości jest metodyczną ideą wywodzącą się stąd, że nasze myślenie i działanie nie jest nieomylne. Kto autentycznie poszukuje prawdy, musi być zainteresowany poznawaniem słabych stron i trudności w dochodzeniu do rezultatów rozumowania i rozwiązywania problemów, musi być otwarty na wysłuchiwanie kontrargumentów, musi być gotowy do konfrontowania swoich idei z ideami alternatywnymi, musi umieć porównywać, modyfikować, rewidować. My, Centralna Rada Ex-Muzułmanów, nie kierujemy się w naszej krytyce islamu [ 2 ] nienawiścią, nie możemy tylko, nie chcemy zaprzeć się naszej umiejętności myślenia. A, jak sądzimy, odwaga posługiwania się własnym rozumem (Kant) prowadzi nieuchronnie do pożegnania się z islamem. Znamy przynajmniej dziesięć powodów, które za tym przemawiają.

10 istotnych przyczyn do wystąpienia z islamu

Uwaga wstępna: Z niejaką trudnością przyszło mi ograniczyć się tylko do dziesięciu punktów. Dlatego niech te dziesięć punktów będzie jedynie pierwszymi dziesięcioma punktami, przy czym nie ma tu żadnej hierarchii wartości, które z tych przyczyn są istotniejsze.

1. Islam jako totalitarny, patriarchalny system prawny

Islam jest nie tylko religią, jest też totalitarnym, brutalnym systemem prawnym (m.in. sura [ 3 ] 33, Maida [ 4 ]). Islam opiera się na politycznych poglądach z własnymi prawami dla wiernych, na które składają się wersety Koranu [ 5 ] i tradycyjne przekazy. Ponadto, obok wskazówek wynikających z tradycji, jeśli w Koranie nie ma jasnych i wyraźnych odpowiedzi na zadane pytanie, wskaźnikiem w postępowaniu ma być sam Prorok [ 6 ] i jego życie. Przeciwieństwem tego jest demokratyczna konstytucja, prawo cywilne. Demokracja jest darem zarówno w Niemczech jak i w mojej pierwotnej ojczyźnie, Turcji. W obu tych krajach, jak mi się wydaje, demokracja nie jest na tyle ceniona, na ile jest tego warta.

2. Tak zwany „Prorok" — wszystko inne, tylko nie wzorzec etyczny

Mahomet jest Prorokiem w islamie. Został jakoby zesłany przez Boga, jego życie, jego postępowanie ma być w przyszłości wzorcem postępowania dla całej ludzkości. Jednak Mahomet...

— prowadził wojny, zmuszał ludzi do porzucania ich wiary, rozkazywał ścinać jeńców wojennych; bynajmniej nie zadowalał się samym zwycięstwem, grabił mienie zwyciężonych, a ich domy, posiadłości, nawet ich drzewostan kazał podpalać;

— poślubił Aischę, dziecko jeszcze, podczas gdy on liczył sobie 52 lata, Aischa mogłaby być jego wnuczką;

— posiadał harem z tuzinem i więcej kobiet, niektóre z nich pochodziły z jego wypraw wojennych przeciw innym plemionom, trafiały do niego jako łup wojenny po wymordowaniu ich rodzin i tak stawały się jego żonami lub niewolnicami;

— odstępujących od wiary karał obcięciem naprzemiennie nogi i ręki, i pozostawieniem śmierci z pragnienia;

— swoich krytyków, a także przeciwnych mu poetów i poetki, kazał mordować, a mordercom obiecywał sowicie wynagradzać to w zaświatach.

Te przykłady można mnożyć. Wniosek jest bezsprzeczny: Mahomet prowadził życie, które w żadnym razie nie może być wzorem dla ludzkości, wręcz przeciwnie, odstrasza i samo w sobie jest już wystarczającym powodem, żeby stworzoną przez niego religię odrzucić.

3. Życie jako posłuszeństwo Bogu w miejsce odpowiedzialności za siebie samego

Koran i jego przekazy głoszą bajkę, że każde działanie człowieka jest wynikiem boskiej woli, bez niej człowiek nie ma prawa robić czegokolwiek, jego los jest w rękach Boga. Bóg decyduje o tym, kto rodzi się bogaty, kto biedny, rozstrzyga, kto będzie muzułmaninem, kto niewiernym, i tak dalej. Mahomet stworzył Boga, który działa jak popadnie, niesprawiedliwie. Kto w to nie wierzy, jest poganinem.

Ja natomiast uważam: odpowiedzialność za siebie samego prowadzi do radykalnej akceptacji życia, do wolności. Poprzez to, że w islamie wszystko zależy od Boga, życie ludzkie staje się mało ważne, człowiek pogrąża się w obojętności i pasywności. Można to zaobserwować w wielu krajach islamskich. Ten zdogmatyzowany żywot jeszcze się utwierdza tym, że wielu muzułmanów wierzy w prawdziwe życie dopiero po śmierci. Ta bezsensowna wiara hamuje rozwój nauki, postęp, oświecenie, samodzielność i wolność. Ponadto jest przyczyną osłabienia poczucia moralności poprzez przesunięcie odpowiedzialności poza obszar ludzkiego życia.

4. Brak tolerancji wobec niewierzących i ludzi innych wiar

Tolerancja i pokój są w islamie jedynie środkami, których w czasie wojny można użyć jako podstępu. W wielu islamskich państwach chrześcijanie i wyznawcy innych wiar muszą płacić dodatkowe podatki. W Imperium Osmańskim panował zwyczaj porywania dzieci chrześcijańskich i przysposabiania ich na janczarów, najbrutalniejszej jednostki militarnej. Oczywiście trafiamy w Koranie na wersety, które mówią, że „bałwochwalcy" mogą sobie chwalić swoich bogów, a muzułmanie swojego [ 7 ]. Jest nawet i taki werset, który mówi, że żydzi, chrześcijanie i sabatarianie, jeśli będą mieć na swoim koncie dobre uczynki, trafią do raju [ 8 ]. I taki, w którym jest mowa, że nie przymusu wiary [ 9 ]. Można by więc sądzić, że islam jest tolerancyjny. Ale jeszcze więcej jest takich wersetów, które mówią coś wręcz przeciwnego i tamte, tolerancyjne, niwelują [ 10 ].


1 2 3 Dalej..

 Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też:
Barbaryzm islamu
Bałkański spleen (konfrontacja kultur, religii, tradycji, mentalności)

 Zobacz komentarze (12)..   


 Przypisy:
[ 1 ] Apostazja (z greki — odstępstwo, odpadnięcie, apo — od, i stasis — postawa, pozycja) — świadome i dobrowolne odstąpienie ze wspólnoty wiernych; powszechnie oznacza dobrowolne i całkowite porzucenie wiary przez ochrzczonego chrześcijanina (tym się różni od herezji i schizmy), odszczepieństwo; apostata: odstępca, odszczepieniec, zaprzaniec, renegat, w KK całkowite odstępstwo wyznawcy od wiary (a fide), księdza od kapłaństwa (ab ordine), zakonnika od zakonu (a religione); etym. — w późn. łac. apostata — odstępca (z gr. — apostátes) i gr. apostasía — odstąpienie, odstępstwo, bunt od aphistánai — odjąć, spowodować bunt; Słownik wyrazów obcych Kopalińskiego; Pojęcie apostazji można spotkać np. w Dziejach Apostolskich (Dz 5,37), gdzie przyjmuje znaczenie „powstania", „odejścia". Apostazją nazywano odstępstwo od wiary chrześcijańskiej z jednoczesnym przejściem na inną religię. W rozumieniu prawno-kanonicznym apostazja polega na publicznym i całkowitym, jasnym lub wynikającym z postępowania, odrzuceniu przez ochrzczonego wyznawanej dotychczas wiary chrześcijańskiej. Praktyka pierwotnego Kościoła w odniesieniu do apostazji była bardzo surowa. Podczas prześladowań oraz po ich ustaniu wzbudzało to polemiki i konflikty. W późniejszych czasach nastąpiło złagodzenie rygorów w dopuszczaniu do jedności z Kościołem chrześcijanina, który kiedyś popełnił apostazję. Współcześnie mianem aktu apostazji określa się formalne całkowite wypisanie się i zerwanie związków z Kościołem Katolickim. Wikipedia
[ 2 ] "Rozważmy na początek pochodzenie islamu. Muzułmanie często twierdzą, że pochodzenie islamu i Koranu jest „niebiańskie" i żadne ziemskie źródła czy materiały nie były użyte do ich powstania. Tymczasem zarówno archeologia jak i lingwistyka dostarcza nam dowodów na to, że Mahomet — lub ktokolwiek inny — stworzył islam i Koran niejako na podstawie istniejącej wówczas kultury przed-islamskiej i jej wierzeń. Samo słowo 'islam' nie zostało objawione Mahometowi ani nie zostało przez niego 'wynalezione' — jest to arabskie słowo oryginalnie odnoszące się do cechy charakteru, którą można po polsku opisać jako męskość, dzielność i przynależną komuś, kto jest bohaterski i dzielny w bitwie." Więcej tutaj, ale, uwaga, chodzi o udowodnienie, że islam jest gorszy od religii katolickiej.
[ 3 ] Koran składa się z 114 sur (rozdziałów), które z kolei dzielą się na aje (wersety). Sury dzielą się na 90 sur mekkańskich powstałych w tzw. okresie mekkańskim, i 24 sury medyńskie (okres medyński). Są one ułożone w przybliżeniu według długości, tak więc sury mekkańskie i medyńskie przeplatają się ze sobą. Prawie wszystkie sury rozpoczynają się formułą basmali (bi-ismi Allahi ar-Rahmani ar-Rahim — w imię Boga (Allaha) miłosiernego, litościwego).
[ 4 ] 33:26: „I On sprowadził z ich twierdz tych ludzi Księgi, którzy im pomagali, i rzucił w ich serca strach. Część z nich zabiliście, a część wzięliście do niewoli."; 33:61: „Przeklęci! Gdziekolwiek się znajdą, zostaną schwytani i zabici bez litości."
[ 5 ] Koran (Al-Qur'an) — oznacza czytanie, recytację — jest to święta księga Islamu, uważana przez muzułmanów za słowo Allaha. Powstał w latach 610-632. Według muzułmanów został objawiony Mahometowi przez Archanioła Gabriela (Dżibrila), gdy Prorok przebywał w jaskini, razem z poleceniem nauczenia się całej księgi na pamięć (do recytacji). Słowo Koran odnosi się tylko do tekstu arabskiego. Tłumaczenia w innych językach są dla muzułmanów tylko interpretacją, ponieważ nigdy nie ma pewności, czy tłumacz, który jest tylko człowiekiem, zrozumiał właściwie Myśl Allaha, Boga. Dlatego recytacja Koranu podczas modlitwy w języku innym niż arabski jest zabroniona. Więcej tutaj i tutaj.
[ 6 ] Mahomet, Muhammad ibn Abd Allah ibn Abd al-Muttalib, urodzony około 570, zmarł 8.6.632, prorok islamu, twórca islamu oraz założyciel pierwszej wspólnoty muzułmanów, która przeobraziła się w teokratyczne państwo religijne. Używane w Polsce i większości krajów europejskich imię Mahomet wywodzi się z łaciny i jest znane od średniowiecza. Wielu wyznawców islamu uważa jednak, że jedyną poprawną formą imienia proroka jest Muhammad, w tej postaci bowiem imię proroka jest wymawiane w języku arabskim; więcej tutaj.
[ 7 ] 109:6: „Wy macie waszą religię, a ja mam moją religię."; 2:256: "Nie ma przymusu w religii! Prawość wyróżniła się od nieprawości. I ten, kto odrzuca fałszywe bóstwa, a wierzy w Boga, uchwycił za najpewniejszy uchwyt, nie mający żadnego pęknięcia. Bóg jest słyszący, wszechwiedzący!"
[ 8 ] 2:62: "Zaprawdę, ci, którzy uwierzyli, ci, którzy wyznają judaizm, chrześcijanie i sabejczycy, i ci, którzy wierzą w Boga i w Dzień Ostatni i którzy czynią dobro, wszyscy otrzymają nagrodę u swego Pana; i nie odczują żadnego lęku, i nie będą zasmuceni!"
[ 9 ] 18:29: "I mów: 'Prawda pochodzi od waszego Pana. Przeto kto chce, niech wierzy, a kto nie chce, niech nie wierzy!' My przygotowaliśmy dla niesprawiedliwych ogień, który obejmie ich jak płótna namiotu. Jeśli będą wzywać pomocy, to zostanie im udzielona w postaci wody podobnej do roztopionego metalu, który pali twarze. Jakże to nieszczęsny napój! Jakże to złe miejsce wypoczynku!"
[ 10 ] 2:161: "Zaprawdę, nad tymi, którzy nie uwierzyli i umarli, będąc niewiernymi — nad nimi przekleństwo Boga, aniołów i ludzi, wszystkich razem!"

« Krytyka religii   (Publikacja: 09-08-2007 Ostatnia zmiana: 16-12-2010)

 Wyślij mailem..   
Wersja do druku    PDF    MS Word

Arzu Toker
Ur. 1952 w Halfeti, Turcja, od 1974 mieszka w Niemczech, pedagog socjalny, publicystka i dziennikarka polityczna, tłumaczka i prezenterka telewizyjna, doradca interkulturalnych zespołów i wychowawca mediatorów, aktorka performacji teatralnych, laureatka turecko-greckiej pokojowej nagrody "Abdi-Ipecti-Preis" (1998, razem z Niki Eidneier), wiceprezes Rady Centralnej Ex-Muzułmanów w Niemczech, ma dwoje dorosłych dzieci, przeważnie mieszka w Kolonii.
 Strona www autora
Wszelkie prawa zastrzeżone. Prawa autorskie tego tekstu należą do autora i/lub serwisu Racjonalista.pl. Żadna część tego tekstu nie może być przedrukowywana, reprodukowana ani wykorzystywana w jakiejkolwiek formie, bez zgody właściciela praw autorskich. Wszelkie naruszenia praw autorskich podlegają sankcjom przewidzianym w kodeksie karnym i ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych.
str. 5501 
   Chcesz mieć więcej? Załóż konto czytelnika
[ Regulamin publikacji ] [ Bannery ] [ Mapa portalu ] [ Reklama ] [ Sklep ] [ Zarejestruj się ] [ Kontakt ]
Racjonalista © Copyright 2000-2018 (e-mail: redakcja | administrator)
Fundacja Wolnej Myśli, konto bankowe 101140 2017 0000 4002 1048 6365