Nie wolno mieszać porządków: teologicznego, moralnego, religijnego i prawnego. ^{[ 115 ]} Jeśli głęboko wierzący katolik lub protestant wierzy w sens cierpienia i jego zbawczej mocy, ma prawo (w sensie moralnym) i obowiązek (w sensie moralnym i religijnym) do cierpienia aż do ostatnich chwil swego życia. Nie można tego obowiązku perfekcjonistycznego narzucić osobie niebędącej katolikiem, ateistom lub niepodzielającym tej koncepcji cierpienia w danych okolicznościach lub w ogóle. Ma ona prawo moralne umrzeć. Prawo pozytywne i porządek prawny nie mogą wymusić na takiej osobie obowiązku uzasadnionego religią lub moralnością, którą ona odrzuca, akceptując jednak minimum etyczne. Warto zauważyć, że czasem również osoby wierzące domagają się skrócenia ich cierpień przez skrócenie ich życia (eutanazja czynna).

[Tekst jest jednym z podrozdziałów rozprawy doktorskiej autora „Podstawowe kontrowersje dotyczące ingerencji prawa w sferę moralności”].

Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też: Eutanazja – za czy przeciw? O eutanazji

Dodaj komentarz do strony..

Wyślij mailem..

Wersja do druku    PDF    MS Word