W okopach zapomniał wyplenić wszy, a to swędzi.
A rano od nowa:
— Powstań i maszeruj!
— Kop okopy, nie stękaj!

— Nie sikaj ze strachu, rozwiń drut kolczasty!

— Gotuj sprzęt do ataku!
I tak przez cztery lata,
Kto posłuży Ci dziś za mięso armatnie?
Który kolega zasłoni Cię przed kulą Francuza?

NIE!

On wybudza się z transu,
Odpycha coś jeszcze rękoma,

Jest biały jak świeży trup w polu,
Na  twarzy ma resztki wymiotów.

— Erneście, czy wiedziałeś, że zachłanność wodzów,
Będzie w stanie zatrzymać czas w miejscu na zawsze?

W Twoim pokoju wciąż  jest 1918, dlaczego?
— Obiecywali nam wolność!
Mdleje pokonany przez drgawki.

Gdybym spotkała Ernesta Birkholza,
Tego z „Drogi powrotnej” Remarqua,
Wydanie drukiem 1956 roku,

Czytelniczko, tego z 242 strony,

Kochany mój, zastałbyś tam białe kartki,
Jego drogę trzeba by opisać od nowa,

Bo upuściłabym wszystkie soki, żeby go ukoić,
I odratować, i przywrócić światu z pustki opętania.

Tak delikatnie,

Zdjęłabym Mu buty, potem spodnie, koszulę...
Ucałowałabym stopy, piersi i dłonie,
Wywąchała smród skóry z gównianych pól walki,
Zlizała rany, scałowała piętna milimetr po milimetrze,

Wszy Flandrii,
Mordy Lotaryngii,

Błota Alzacji.

Przygotowałabym Mu kąpiel w lawendowej pianie,
Zanurzyła w czystej jak kryształ wodzie,
Wytarła kremowym ręcznikiem z pluszu,
Wmasowała kojący balsam z wanilii – nie pomijając ani kawałeczka,
Potem wzięłabym go pod siebie na wielkim łożu z atłasu,
I wypuściła wszystkie swoje soki:
Chęć życia i wstawania,
Żądzę poznawania,  rozkoszy i przyjemności.

Wstał i zdrowieje,
Odszedł swoją drogą,
W zupełnie innym kierunku,
Niż kazał mu Autor.

Drogi mój,
To samo zrobiłabym żołnierzom
Warszawy i Moskwy,

Iraku i Berlina.

I Tobie —
Żebyś w końcu się przebudził...

(Dla żołnierzy I wojny światowej… wszystkich narodowości.)

 http://www.youtube.com/watch?v=SS1dO0JC2EE&NR=1

http://www.youtube.com/watch?v=RRv56gsqkzs&feature=browch

http://www.youtube.com/watch?v=KCk1bG5PBhw&NR=1

Dodaj komentarz do strony..   Zobacz komentarze (9)..

Wyślij mailem..

Wersja do druku    PDF    MS Word

Joanna Rutkowska Ukończyła socjologię na UW (Praca magisterska: "Elementy światopoglądu polskich ateistów", 2007). Działaczka PSR (w latach 2007-2008 sekretarz PSR, od 2009 członek zarządu). Pracuje jako redaktorka.  Numer GG: 1066847  Skype: rutkoff700  Liczba tekstów na portalu: 14  Pokaż inne teksty autora  Najnowszy tekst autora: Wspomnienie o profesorze Andrzeju Nowickim