Racjonalista - Strona głównaDo treści


Fundusz Racjonalisty

Wesprzyj nas..
Zarejestrowaliśmy
203.605.944 wizyty
Ponad 1065 autorów napisało dla nas 7364 tekstów. Zajęłyby one 29017 stron A4

Wyszukaj na stronach:

Kryteria szczegółowe

Najnowsze strony..
Archiwum streszczeń..

 Czy konflikt w Gazie skończy się w 2024?
Raczej tak
Chyba tak
Nie wiem
Chyba nie
Raczej nie
  

Oddano 610 głosów.
Chcesz wiedzieć więcej?
Zamów dobrą książkę.
Propozycje Racjonalisty:
Sklepik "Racjonalisty"
Agnieszka Zakrzewicz - Papież i kobieta
John Diamond - Cudowne mikstury. Podręcznik sceptyka

Złota myśl Racjonalisty:
"Rozwój Polski zależy nie tyle od kadry wykwalifikowanych hydraulików, mimo że są oni postrachem Francji czy Niemiec, ile od umiejętności spojrzenia trochę dalej poza najbliższy, to znaczy wyborczy horyzont. Cóż to bowiem znaczy, na przykład, uznanie oświaty i edukacji za najważniejszy priorytet rozwoju? Znaczy to przeznaczenie znaczącej, a może nawet kolosalnej części wydatków państwa na modernizację..
 Religie i sekty » Chrześcijaństwo » Protestantyzm » Kalwinizm

Południowi baptyści
Autor tekstu:

A) Profil grupy

Nazwa: Południowi Baptyści.
Założyciel: Wiele kongregacji baptystów w południowych USA zjednoczyło się w 1845 roku, żeby sformować Konwent Południowych Baptystów — „Southern Baptist Convention" (SBC).
Data narodzin: 8 maja, 1845 roku.
Miejsce narodzin: Augusta, stan Georgia.
Rok założycielski: 1845.
Święte i szanowane teksty: „Biblia".
Rozmiar grupy: około 15,5 miliona osób — prawie 40 tysięcy kongregacji.

B) Bieżące tematy i kontrowersje.

Południowi Baptyści są postrzegani jako fundamentaliści przez osoby spoza ich wiary. Od końcowych lat 70tych XX wieku, podzielili się oni na dwie grupy: fundamentalistów i umiarkowanych (tych przeciw fundamentalistom).
Doktrynalnie nie różnili się tak bardzo, jednak te różnice wystarczyły, żeby spowodować wielki konflikt, który nawet dziś grozi schizmą, która może podzielić największy odłam protestantyzmu w USA na dwie części!
Największym konfliktem wśród tych dwóch grup była sprawa biblijnego autorytetu. Obie strony uważały „Biblię" za centralny autorytet w życiu jednostki, jednak fundamentaliści uważali historię i nauczanie religijne za nie posiadające błędu, natomiast „umiarkowani" uważali, że wyłącznie religijne prawdy nie posiadają błędów.
Obie strony kłócą się także w sprawie autorytetu pastorów. Fundamentaliści wierzą w schemat autorytetu, w którym pastor rządzi kościołem, a mąż żoną. Z powodu tej hierarchii, fundamentaliści uważają, że nie można powołać kobiety na pastora, natomiast umiarkowani twierdzą, że kobieta może być pastorem.
Obie strony mają również inne poglądy na sprawy społeczne i polityczne. Fundamentaliści byli przeciwni takim kwestiom jak homoseksualizm, aborcja i Poprawka Równych Praw. Umiarkowani nie mogli wypracować jednolitego stanowiska w tych kwestiach.
Konflikty ideoweo-religijne poprzedzała książka i doktrynalna różnica, która w związku z nią wybuchła — książka profesora Ralph`a Elliott`a, wydana w 1961 roku. Elliott twierdził — co było nie do pomyślenia ;) — że Księga Genesis nie może być brana dosłownie ...
Konserwatywni Baptyści wierzą, że każde słowo w „Biblii" zawiera prawdę i powinno być brane dosłownie, książka Elliott`a wywołała więc duże kontrowersje. Napięcia zwiększały się i rosły w latach 70tych XX wieku, jednak w tym czasie fundamentaliści nie kontrolowali głównych struktur biurokratycznych "SBC" i z tego powodu byli mniejszością.
W późnych latach 70tych, fundamentalista, Paul Pressler, świecki baptysta i znany sędzia w Houston, sądził, że znalazł sposób na to jak można odebrać władzę w "SBC" frakcji umiarkowanych. Podzielił się swoimi poglądami w tym względzie z Paaige Patterson`em, młodym prezydentem organizacji młodzieżowej baptystów — który zgodził się rozpocząć razem z sędzią krucjatę, która miała doprowadzić do wygranej fundamentalizmu w "SBC".
Ich wysiłki i działania zmieniły ruch fundamentalistów z lojalnej opozycji w ruch skoncentrowany na przejęcie władzy i stanowisk kierowniczych "SBC" — tak aby to ich idee stały się programem "SBC".
Najbardziej elementarną kwestią było to, aby mogli rokrocznie wybierać prezydenta Konwentu (SBC). Robiąc to mogli zyskać kontrolę nad stanowiskami zatrudniającymi i dającymi nominacje, kontrolować zarządy i agencje "SBC" i wywierać wpływ na idee i wiarę Baptystów.
W końcowych latach 70tych, Pressler i Patterson wyznaczyli rok 1979 jako ten w którym mieli odnieść zwycięstwo, które da wygraną fundamentalistom. W latach przed tym zebraniem Konwentu w 1979 roku, fundamentaliści zaczęli organizować kampanię mającą im dać zwycięstwo i fotel prezydenta. Ponieważ członkowie tego corocznego Konwentu wybierali prezydenta głosując, fundamentaliści szukali innych fundamentalistów, żeby poparli wspólnego kandydata i odnieśli wspólne zwycięstwo. Fundamentaliści zgromadzili na Konwencie więcej sympatyków niż było sympatyków umiarkowanych i w ten sposób fundamentalista Adrian Rogers został prezydentem w 1979 roku. Był to sygnał przejęcia władzy przez fundamentalistów i od tego czasu umiarkowani nigdy nie zbliżyli się do niej na tyle, żeby pokonać kandydatów fundamentalistów.
W wyniku planowej i bezwzględnej polityki, po 10 kolejnych latach "SBC" znalazła się pod całkowitą kontrolą fundamentalistów. Mogli oni kontrolując władzę mianować swoich ludzi na dowolne stanowiska i przeprowadzać zmiany, których pragnęli.

Kiedy fundamentaliści szybko przejmowali kontrolę nad „SBC" zaczęli również wprowadzać zmiany, które mieli w programach. W roku 1984, uchwalono rezolucję na Konwencie w Kansas City, która wykluczyła kobiety z ról pastorów … ponieważ to kobieta jest winna upadku ludzkości w Raju! W 1985 roku, po latach zatrudniania swoich ludzi, fundamentaliści, mieli pełną kontrolę w zarządach "SBC" — na wysokich stanowiskach byli wyłącznie ludzie, którzy wierzyli w bezbłędność "Biblii". W roku 1982 fundamentaliści odnieśli sukces w uchwaleniu rezolucji, która wspierała zakaz aborcji i ustanowienie „dobrowolnych" modlitw w szkołach. Przez lata umiarkowani cały czas walczyli z fundamentalistami — bezskutecznie

Fundamentaliści kontrolowali więc praktycznie każdą decyzję „SBC" i ich decyzje w latach 90tych XX wieku pokazały to w sposób bardzo wyraźny. W 1992 roku dwa kościoły zostały wyrzucone z "Southern Baptist Convention". Jeden za zatrudnienie pastora-geja, a drugi za udzielenie ślubu i błogosławieństwa dwóm gejom.
Fundamentaliści zapoczątkowali znaczną liczbę „taktycznych programów", które nadal prowadzą do wewnętrznych konfliktów i utrzymują „SBC" w zainteresowaniu kultury masowej. Jednym elementem był bojkot … koncernu `Walt Disney` w 1997 roku. Był to protest przeciw tak zwanej anty-rodzinnej i anty-chrześcijańskiej polityce koncernu. "SBC" sprzeciwiało się Disney`owi, który wspierał partnerów tej samej płci i organizował "Dni dla gejów", gdzie partnerzy tej samej płci mogli przychodzić do parków rozrywki i celebrować otwarcie.
Inna kontrowersja narosła w końcowych latach ubiegłego wieku, kiedy Południowi Baptyści, wybierając na swe spotkanie Salt Lake City, zdenerwowali Kościół LDS (Mormonów) — prowadząc agresywny program nawracania wśród Mormonów, przed i w czasie konwencji.
Przez bardzo wiele lat wydawało się, że nastąpi schizma lub rozłam w „SBC". Już w roku 1987 niektórzy umiarkowani, rozczarowani przez ich niemożność powstrzymania przejęcia władzy przez fundamentalistów — założyli "Southern Baptist Alliance". "SBA", sformowana z celem, żeby być grupą opozycji wewnątrz organizacji, przyciągnęła znaczącą liczbę zwolenników. Istnieją projekty utworzenia osobnego odłamu chrześcijaństwa, jednak nie wiadomo na razie czy te plany się spełnią — być może nigdy nie będzie rozłamu w "SBC".
W 1997 roku, największa konwencja stanowa, Generalna Konwencja Baptystów Teksasu, oderwała się od "SBC". To sprawiło, że opinia publiczna uznała, że schizma w "SBC" jest bliższa niż ktokolwiek mógł sądzić. W 1999 roku, Paige Patterson został wybrany prezydentem "SBC" i być może żeby spowodować odejście dysydentów, przewidział publicznie, że nastąpi rozłam w "SBC".
Mimo tego, schizma w "SBC" wydaje się praktycznie niemożliwa. Głównym powodem tego stanu rzeczy jest wysoki stopień autonomii który posiada każda lokalna kongregacja. Poszczególni lokalni kapłani i ich kościoły — mogą nie akceptować kierunku, który obrała centrala "SBC" — jednakże to co dzieje się na poziomie krajowym praktycznie nie ma znaczenia dla pojedynczych kościołów. Z tego powodu, jeśli kościoły uważają, że Konwent nie ma dla nich większego znaczenia nie ma problemów, żeby go opuścić.
W końcowych latach 80tych XX wieku, Nany Ammerman, znakomita badaczka Południowych Baptystów przeprowadziła studium i stwierdziła, że większość kościołów nie zanotowała większych zmian mimo przejęcia władzy na poziomie krajowym przez fundamentalistów.
Jeżeli obecnie ludzie ciągle czują, że oni i ich kościół są autonomiczne i wolne od mocnego nacisku Konwentu narodowego — schizma praktycznie nie ma szans wystąpić.


 Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też:
Prymitywni baptyści
Purytanie

 Dodaj komentarz do strony..   Zobacz komentarze (1)..   


« Kalwinizm   (Publikacja: 27-07-2002 Ostatnia zmiana: 06-09-2003)

 Wyślij mailem..   
Wersja do druku    PDF    MS Word

Krzysztof Dziubała
Zajmuje się religioznawstwem.

 Liczba tekstów na portalu: 41  Pokaż inne teksty autora
 Najnowszy tekst autora: Koran i niewierni
Wszelkie prawa zastrzeżone. Prawa autorskie tego tekstu należą do autora i/lub serwisu Racjonalista.pl. Żadna część tego tekstu nie może być przedrukowywana, reprodukowana ani wykorzystywana w jakiejkolwiek formie, bez zgody właściciela praw autorskich. Wszelkie naruszenia praw autorskich podlegają sankcjom przewidzianym w kodeksie karnym i ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych.
str. 1488 
   Chcesz mieć więcej? Załóż konto czytelnika
[ Regulamin publikacji ] [ Bannery ] [ Mapa portalu ] [ Reklama ] [ Sklep ] [ Zarejestruj się ] [ Kontakt ]
Racjonalista © Copyright 2000-2018 (e-mail: redakcja | administrator)
Fundacja Wolnej Myśli, konto bankowe 101140 2017 0000 4002 1048 6365