|
Chcesz wiedzieć więcej? Zamów dobrą książkę. Propozycje Racjonalisty: | | |
|
|
|
|
« Ludzie, cytaty Kocham to, co jeszcze nie istnieje... Rozmowa z Profesorem Andrzejem Nowickim [2] Autor tekstu: Mariusz Agnosiewicz, Andrzej Rusław Nowicki
Czy boi się pan śmierci?
Utożsamiam się z tymi Rzeczami, w których żyją moje myśli. A nie z moim ciałem i biologicznym sposobem istnienia. A o los moich Rzeczy nie lękam się. Umieszczono mnie w drukowanym indeksie książek zakazanych, usuwa się moje książki z bibliotek publicznych. Wydawnictwa rozsypały skład książek, na które zawarły ze mną umowy. To nie tylko sprawa aktywności Ciemnogrodu, ale przede wszystkim tego, że w epoce komercjalizacji kultury nie opłaca się drukować książek w małych nakładach, a ja nie zamierzam pisać bestsellerów dostosowanych do najniższego poziomu gustów, do obecnej mody i obecnej poprawności politycznej i światopoglądowej.
Zauważył Pan, że ostatnio piszę przede wszystkim po włosku. Tego, co tam jest wydrukowane, nasz Ciemnogród nie zniszczy, a jak nasz kraj trochę się zeuropeizuje, to moje prace włoskie zostaną przełożone na polski.
„16 grudnia 1988 r. w czasie zebrania Polskiego Towarzystwa Filozoficznego w Lublinie doszło do spotkania dwu przyjaciół z lat młodości: Prof. Andrzeja Nowickiego i Prof. Henryka Hiża z Filadelfii. Ten ostatni przedstawił stanowisko, wywodzące się z poglądów T. Kotarbińskiego, zwalczające hipostazy, mity, wieloznaczność języka naukowego, systemy itp. Zadania filozofii porównał do czynności "zakładu oczyszczania miasta". Doszło przy tym do pełnego temperamentu sporu dwu przyjaciół, który utrwalił się w pamięci uczestników zebrania. Ten spór, w którym dwukrotnie padło z ust Prof. Hiża zdanie: „Jak zawsze — przesadzasz!", był o tyle ważny, że pozwolił lepiej uchwycić relację „nauka — filozofia" w poglądach samego A. Nowickiego. W pełni z tym rozumieniem, jeśli tylko dobrze pojęte, zgadzamy się. Filozofia nie może być jedną z „nauk ścisłych", gdyż wtedy pozostałaby pustka po jej funkcjach „szerokonaukowych", które nie wiadomo przez kogo miałyby być spełniane. Toteż filozofia musi używać metafor i musi „przesadzać", tak jak przesadza mikroskop, „fałszując" obraz komórki roślinnej w oku, któremu przedstawia się ona jako olbrzymia bryła. Filozof musi tworzyć systemy, gdyż tylko te są w stanie wykraczać poza aktualność świata zastanego, nie trzymając się niewolniczo jego konturów, co właściwe jest deskryptywizmowi. Filozof musi też tworzyć mity, jeśli uznamy za mity wszystkie utopie, które dotąd tworzono i które ożywiały nadzieje ludzkości. Nie ma bowiem nic złego w Platońskim micie o Atlantydzie. Bezwzględny krytyk Platona F. Bacon odrzucił cały jego idealizm, ale przyjął właśnie bez oporów platoński motyw „Atlantydy". A czyż podobnych pochwał „mitów" i to pośród przeciwników metafizyki mało w dziejach filozofii?" Prof. Stefan Symotiuk, Szkic do Portretu Andrzeja Nowickiego
Ale jak się ma 90 lat, to sprawy te nie mają już żadnego znaczenia. Ważne jest, że nie zmarnowałem tych 90 lat życia, wykorzystałem je w sposób optymalny. Ogromną większość czasu mogłem poświęcić na czytanie, na prace naukowo-badawcze, na tworzenie własnego systemu filozoficznego, kształcenie kadr naukowych. Porażek nie pamiętam, a sukcesów odniosłem — i wciąż jeszcze odnoszę — więcej, niż się spodziewałem.
Nie dążyłem do Szczęścia, ale do tworzenia własnych dzieł. A Szczęście przyszło samo — ukryte w procesie tworzenia.
Dziękuję za rozmowę.
Rozmawiał Mariusz Agnosiewicz
*
Najważniejsze książki Andrzeja Nowickiego:
- Spotkania w rzeczach (PWN 1991)
- Człowiek w świecie dzieł (PWN 1974)
- Nauczyciele (Lublin 1981)
- Centralne kategorie filozofii Giordana Bruna (PWN 1962)
- Giordano Bruno (Wiedza Powszechna 1979)
- Centralne kategorie filozofii Vaniniego (PWN 1970)
- Vanini (Wiedza Powszechna 1987)
- Kazimierz Łyszczyński (TKKŚ 1989)
- Witwicki (Wiedza Powszechna 1982)
- Zarys dziejów krytyki religii. Starożytność (1986)
- Lampa trzydziestu spotkań (Katowice 1980)
- Uczeń Twardowskiego. Władysław Witwicki (Katowice 1983)
- Ostatnia noc Vaniniego (Katowice 1976)
- Współczesna filozofia włoska (PWN 1977)
- Kopernik — człowiek Odrodzenia (Wiedza Powszechna 1953)
- Grzegorz z Sanoka, 1406-1477 (PWN 1958)
- Wykłady o krytyce religii (Książka i Wiedza 1963)
- Wykłady o krytyce religii w Polsce (Książka i Wiedza 1965)
- Ateizm (Iskry 1964)
- Czas i człowiek (Nasza Księgarnia 1983)
- Filozofia włoskiego Odrodzenia (PWN 1967)
- Filozofia francuskiego Odrodzenia (PWN 1973)
- Portrety filozofów w poezji, malarstwie i muzyce (Wydawnictwo Lubelskie 1978)
- Wykłady z historii filozofii i myśli społecznej Odrodzenia (PWN 1956)
- Papieże przeciw Polsce. Doświadczenia dziesięciu stuleci naszych dziejów (Książka i Wiedza 1949)
- Podróż w świat średniowiecznych cudów (Wiedza Powszechna 1954, 1956)
- Starożytni o religii (Polskie Towarzystwo Religioznawcze 1959)
- Filozofia masonerii u progu siódmego tysiąclecia (Gdynia 1997)
Pełna bibliografia prac Andrzeja Nowickiego, zawierająca 1263 prace własne (stan na 27.5.2009) oraz 868 opracowań, ważniejszych wzmianek oraz recenzji z prac Andrzeja Nowickiego (stan na koniec 2003 r.) mieści się na 80 stronach A4 i jest do ściągnięcia tutaj .
Najważniejsze wyróżnienia Andrzeja Nowickiego:
- Nagrody Ministra za książki Centralne kategorie filozofii Vaniniego , Człowiek w świecie dzieł , Portrety filozofów , Zarys dziejów krytyki religii
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1973)
- Tytuł Zasłużony Nauczyciel Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (1977)
- Medal Komisji Edukacji Narodowej (1988)
- Odznaka honorowa „Za Zasługi w Rozwoju Województwa Zielonogórskiego"
- Odznaka honorowa „Zasłużony dla Sanoka"
- Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Lubelszczyzny"
- Medal X-lecia Polski Ludowej
- Medal XXX-lecia PRL
- Medal Tysiąclecia
- Odznaka honorowa Nauka w Służbie Ludu
- Złoty „Medal za Studia nad Vaninim" (1969)
- Medal Akademii Nauk Moralnych i Politycznych w Neapolu
- Medal Towarzystwa Historycznego w Cesercie
- Medal Grzegorza z Sanoka
- Medal T. Boya-Żeleńskiego
- francuskie odznaczenie Oeuvre humanitaire et Mérite philantropique
1 2
« Ludzie, cytaty (Publikacja: 27-05-2009 Ostatnia zmiana: 19-07-2009)
Andrzej Rusław NowickiUr. 1919. Filozof kultury, historyk filozofii i ateizmu, italianista, religioznawca, twórca ergantropijno-inkontrologicznego systemu „filozofii spotkań w rzeczach". Profesor emerytowany, związany dawniej z UW, UWr i UMCS. Współzałożyciel i prezes Stowarzyszenia Ateistów i Wolnomyślicieli oraz Polskiego Towarzystwa Religioznawczego. Założyciel i redaktor naczelny pisma "Euhemer". Następnie związany z wolnomularstwem (w latach 1997-2001 był Wielkim Mistrzem Wielkiego Wschodu Polski, obecnie Honorowy Wielki Mistrz). Jego prace obejmują ponad 1200 pozycji, w tym w języku polskim przeszło 1000, włoskim 142, reszta w 10 innych językach. Napisał ok. 50 książek. Specjalizacje: filozofia Bruna, Vaniniego i Trentowskiego; Witwicki oraz Łyszczyński. Zainteresowania: sny, Chiny, muzyka, portrety. Strona www autora
Liczba tekstów na portalu: 52 Pokaż inne teksty autora Najnowszy tekst autora: W chiński akwen... Wolność w Hongloumeng | Wszelkie prawa zastrzeżone. Prawa autorskie tego tekstu należą do autora i/lub serwisu Racjonalista.pl.
Żadna część tego tekstu nie może być przedrukowywana, reprodukowana ani wykorzystywana w jakiejkolwiek formie,
bez zgody właściciela praw autorskich. Wszelkie naruszenia praw autorskich podlegają sankcjom przewidzianym w
kodeksie karnym i ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych.str. 6559 |
|