Organizacje społeczne a kultura polityczna Danii

Wszystkie omówione wyżej przykłady doskonale obrazują duńskie relacje społeczne, udział Duńczyków w kształtowaniu rzeczywistości dookoła oraz to, co interesuje nas najbardziej – ich kulturę polityczną. Wiemy już oczywiście, że społeczeństwo duńskie charakteryzuje się wysoce rozwiniętą kulturą uczestniczącą, czego wykładnikiem jest m.in. przynależność do organizacji społecznych – o czym wspomnieliśmy w pierwszej części – przy dziewięćdziesięcioprocentowym udziale obywateli w strukturach stowarzyszeń nie można mieć co do tego żadnych wątpliwości. W zgodzie jednak z postawioną przez nas na początku niniejszej pracy tezą, spróbujemy zastanowić się nad rolą organizacji społecznych w kształtowaniu kultury politycznej Duńczyków.

Instytut Gallupa zapytał w 2008 roku Duńczyków, w jak dużym stopniu interesują się życiem społecznym. 49% pełnoletnich respondentów zadeklarowało duże zainteresowanie, 48% w pewnym stopniu. Odpowiedzi negatywne oscylowały w granicach błędu statystycznego – 3% w mniejszym stopniu i 0% (sic!) w ogóle. ^{[ 31 ]} Sytuację tę można tłumaczyć uczestnictwem w różnorakich organizacjach na szczeblu zarówno lokalnym, jak i ogólnonarodowym. Państwo dobrobytu, maksymalna decentralizacja władzy i duża autonomia samorządu liczącego się ze zdaniem stowarzyszeń sprzyja ich rozwojowi, ale staje się też najskuteczniejszą formą wpływania na rzeczywistość.

Członkowie organizacji, których przy wspomnianym udziale można niemal utożsamić z wszystkimi obywatelami, dzięki organizacjom społecznym zdobywają podstawową wiedzę o funkcjonowaniu całego systemu politycznego , ale też w praktyce za ich pośrednictwem mają kontakt z instytucjami systemu – z władzą samorządową i administracją rządową, politykami (obiekty inicjujące ). Ustosunkowują się do efektów ich pracy (obiekty wynikowe ). Stowarzyszenia to także demokracja i jej mechanizmy w pigułce. Organy organizacji uczą ludzi operować w podobnych strukturach, na jakich opiera się cały system polityczny – z tą drobną różnicą, iż w przypadku organizacji, mogą w każdej chwili z niej wystąpić. Wreszcie członkowie dokonują samookreślenia w obrębie struktur organizacji, dzięki jej pracy identyfikują siebie, odnajdując swoją rolę społeczną (jednostka ). Mamy więc tu do czynienia z wszystkimi czterema płaszczyznami oceny kultury politycznej, które są warunkiem koniecznym zaistnienia kultury uczestniczącej. Można powiedzieć, iż są one przekazywane obywatelom w procesie socjalizacji związanym z działalnością w organizacjach społecznych.

Jednak pomimo tak wielkiego udziału organizacji społecznych w życiu publicznym Danii, niemożliwe jest wykazanie jednostronnego wpływu tychże na kulturę polityczną. Przyczyny takiego stanu rzeczy omówiliśmy przy okazji definiowania kultury politycznej. Zależności zwrotne na tym polu są tak silne, że ciężko byłoby w ogóle mówić o kształtowaniu kultury przez elementy, które bez niej, tj. kultury uczestniczącej, nie mogłyby w ogóle zaistnieć. Najważniejszych zatem podstaw kultury politycznej w Danii szukać należy w historii przemian społecznych oraz tożsamości narodowej tego narodu. Możemy jednak bez obaw stwierdzić, że Dania, dzięki silnym organizacjom społecznym jest w chwili obecnej w fazie stabilnej ewolucji. Organizacje społeczne odgrywają nieocenioną rolę w podtrzymywaniu kultury politycznej, są zarówno jej produktem, jak i głównym jej motorem. Najwyższym przejawem ideałów świadomego społeczeństwa obywatelskiego, a zarazem jego podstawą.

Bibliografia:

1. Garlicki, Jan, Kultura polityczna młodzieży studenckiej , Warszawa 1991, PWN
2. Garlicki, Jan; Noga-Bogomilski, Artur, Kultura polityczna w społeczeństwie demokratycznym , Warszawa 2004, Oficyna Wydawnicza ASPRA-JR
3. Gundelach, Peter; Iversen, Hans Raun; Warburg, Margit, I hjertet af Danmark , København 2008, Hans Reitzels Forlag (rozdział: „Civilsamfundet – den frie organisering”, s.120-135)
4. Pessel, Włodzimierz, „Nieźle się dzieje w państwie duńskim”, w: Kultura polityczna Polaków, red. B. Gołębiowski, Łomża 2004, Oficyna Wydawnicza „Stopka”, s.99-110.

Źródła internetowe:

1. Fagligt Fælles Forbund, 3F i tal , 25. maja 2009.
2. Danmarks Statistik, Befolkningen (15-66 år) i 1000 efter beskæftigelsesstatus, alder og køn , 25 maja 2009.
3. Frivillighed.dk, FAQ – frivilligt arbejde , 25 maja 2009.
4. LO, LO’s medlemstal , 25 maja 2009.
5. TNS Gallup, Unge og samfund , 25 maja 2009, s. 12.

Multimedia:

1. Lademanns Multimedia Leksikon, 2002, wydanie CD.

Zobacz także te strony: Ateista nie Duńczyk i o swoje walczy Duński model państwa dobrobytu Duński raj Duńsko-niemiecka inkwizycja Społeczeństwo obywatelskie Dylematy społeczeństwa obywatelskiego Wspólnota czy społeczeństwo obywatelskie? Jednostki jako podmioty wyboru

Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też: In vitro veritas Dylematy wolności

Dodaj komentarz do strony..   Zobacz komentarze (7)..

Wyślij mailem..

Wersja do druku    PDF    MS Word

Przemysław Piela Współzałożyciel portalu Ateista.pl, w latach 2004-2005 z-ca redaktora naczelnego, do października 2007 r. redaktor naczelny. Student V roku filologii duńskiej oraz I dziennikarstwa i komunikacji społecznej na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu. Przez pewien czas studiował także filozofię. Były wiceprezes PSR. Rocznik 1987, pochodzi z Nowego Targu. Mieszka w Poznaniu.  Numer GG: 3112057  Liczba tekstów na portalu: 18  Pokaż inne teksty autora  Liczba tłumaczeń: 7  Pokaż tłumaczenia autora  Najnowszy tekst autora: Przychodzi baba do lekarza, albo chleb do pijawki