[60] Ojcowie przełożeni elit emeryckich ruchów na pustyni Syryjskiej i półwyspów Arabskiego i Synai.

[61] The Oxford Handbook of Early Christian Studies., red. Susan Ashbrook Harvey, David G. Hunter, Oxford University Press, New York 2010. s. 241.

[62] Tytuł męczeński, tutaj dosł. Męczennik.

[63] The Cambridge history of Christianity. Volume II. Constantine to c. 600., red. Augustine Cassidy, Frederick W. Norris, Cambrdige University Press, New York 2007, s. 439.

[64] Szerzej niewzmiankowany przywódca parabalani Cyryla, który został złapany jako inicjator zamachów na życie prefekta Orestesa dwa dni przed opisanymi torturami.

[65] Wcześniej zaplanowane wezwania do gaszenia kościoła św. Aleksandra, oraz organizowanie zbiegowiska chrześcijan, a także specjalne znaki wyróżniające spiskowców.

[66] Christianity of Late Antiquity — 300-450 C.E., Bart D. Ehrman, Andrew S. Jacobs, Oxford University Press, New York 2004, s. 289.

[67] Jest to kolejny moment, w którym z tekstu wyłania się zdecydowanie pro-nowacjański charakter Historii… Sokratesa. Przy tych opisach wyjątkowo często pozwala sobie na cytowanie „naocznych świadków" tych wydarzeń, nie poddając tym razem żadnej krytyce ich wiarygodności.

[68] R. M. Errington, Roman Imperial Policy., Chapel Hill 2006, s. 217-18.

[69] Biskup Paweł I, znany także jako Paweł Spowiednik, patriarcha Konstantynopola z trzema okresami przerwy w latach 337-350 n.e.

[70] W celu wyciszenia rosnącego niezadowolenia w mieście.

[71] Zwłaszcza ze względu na poświęcanie coraz mniejszych porcji tekstu sprawom imperium zachodniego.

[72] Za wyłączeniem Konstantynopola.