 |
         |
|
 |
« Czytelnia i książki Prokurator Judei [3]  Tłumaczenie: Jan Sten Pontius niecierpliwie słuchał tych zachwytów. — Nie byłem stworzony na to — odparł — by wpaść w sidła Żydówek; a skoro naprowadzasz mnie na to, Lamio, to muszę ci powiedzieć, żem nigdy nie pochwalał twej niepowściągliwości. Jeśli dawniej nie dość silnie dawałem to poznać, że mam ci za wielką winę, iżeś w Rzymie uwiódł żonę konsula, to postępowałem tak dlatego, iż wówczas właśnie ciężko pokutowałeś za błąd swój. Małżeństwo jest u patrycjuszów święte, jest to instytucja, na której Rzym się opiera. Co zaś do kobiet obcych i niewolnic, to stosunki z nimi byłyby bez znaczenia, gdyby przez to ciało nie nabierało haniebnej zniewieściałości. Muszę ci powiedzieć, że nazbyt wiele ofiarowywałeś Wenerze po drogach rozstajnych. Głównie zaś ganię cię za to, Lamio, żeś nie pojął prawej małżonki i Rzeczypospolitej nie zostawiłeś potomstwa, jak to każdy dobry obywatel uczynić powinien. Ale Tyberiuszowy wygnaniec nie słuchał już starego prokuratora. Wychyliwszy kielich falernu, uśmiechał się do jakiegoś niewidzialnego zjawiska. Po chwili milczenia począł mówić głosem bardzo cichym, który zwolna stawał się silniejszym: — Kobiety w Syrii tańczą tak omdlewająco… Znałem Żydówkę z Jerozolimy, która po nędznych gospodach przy świetle dymiącej lampki tańcowała na lichym dywaniku, wznosząc ręce nad głową i bijąc w miedziany bębenek. Jej kształtne biodra, głowa w tył odrzucona, jakby pociągnięta ciężarem długich rudych włosów, oczy zamglone rozkoszą, namiętne i omdlewające, kibić gibka i wysmukła — samej Kleopatrze kazałyby zblednąć z zawiści. Lubiłem jej barbarzyńskie tańce, jej śpiew nieco ostry, a jednak tak słodki, jej kadzidlane pachnidła, cały ten półsen-półjawę, w czym żyła pogrążona. Towarzyszyłem jej wszędzie. Żyłem z żołdakami, rybakami i celnikami, którzy stanowili jej otoczenie. Znikła mi pewnego dnia i nie ujrzałem jej już więcej. Długo szukałem jej po podejrzanych uliczkach i gospodach. Trudniej było odzwyczaić się od niej niż od wina greckiego… W kilka miesięcy po jej utracie dowiedziałem się przypadkowo, że przystała do małego grona kobiet i mężczyzn, którzy skupili się dokoła jakiegoś młodego Galilejczyka, cudotwórcy. Nazywał się on Jezus, pochodził z Nazareth; ukrzyżowano go później za jakowąś zbrodnię. Czy przypominasz sobie tego człowieka, Pontiuszu? Pontius Pilatus zmarszczył brwi i ręką pociągnął po czole jak człowiek, który usiłuje coś sobie przypomnieć. Po kilku chwilach milczenia szepnął: — Jezus, Jezus z Nazareth? Nie, nie przypominam sobie. [Paryż 1892]
« Czytelnia i książki (Publikacja: 05-09-2009 Ostatnia zmiana: 06-09-2009)
str. 6766 |
 |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Ur. 1844, zm. 1924. Powieściopisarz, poeta i krytyk francuski. Zapalony bibliofil i historyk, przedstawiciel postawy racjonalistycznej oraz sceptycznej. Przez jemu współczesnych porównywany do Voltaire'a. Autor licznych powieści satyryczno-heroikomicznych wzorowanych na XVII-wiecznych powiastkach filozoficznych i libertyńskich. Jeden z pierwszych obrońców Dreyfusa. Laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za 1921 rok. W 1922 r. Z uzasadnienia komisji noblowskiej, otrzymał ją za "błyskotliwe osiągnięcia literackie wyróżniające się wykwintnością stylu, głębokim humanizmem i prawdziwie galijskim temperamentem". Przez Josepha Conrada nazwany "księciem prozy". Humanizm France'a wywarł wpływ na takich pisarzy jak: Marcel Proust, Tomasz Mann, Aldous Huxley, Jean Paul Sartre czy André Gide. Watykan umieścił wszystkie dzieła France'a na Indeksie Ksiąg Zakazanych.
| [ Regulamin publikacji ] [ Bannery ] [ Mapa portalu ] [ Reklama ] [ Sklep ] [ Zarejestruj się ] [ Kontakt ] Racjonalista © Copyright 2000-2018 (e-mail: redakcja | administrator) | ||
 | ||