Prawo » Prawo wyznaniowe » Akty i dokumenty » Ustawy wyznaniowe
O stosunku państwa do K.Kat. [5]
2. Przy nabywaniu nieruchomości lub ich części przez
kościelne osoby prawne od osób trzecich prawo pierwokupu może być stosowane
jedynie w przypadkach, gdy inwestor państwowy lub spółdzielczy uzyskał wcześniej
decyzję o ustaleniu lokalizacji inwestycji mieszkaniowej na tej nieruchomości
lub części tej nieruchomości.
Art. 55. 1. Majątek i przychody kościelnych
osób prawnych podlegają ogólnym przepisom podatkowym z wyjątkami określonymi w ust. 2-6.
2. Kościelne osoby prawne są zwolnione od
opodatkowania z tytułu przychodów ze swojej działalności niegospodarczej. W tym zakresie osoby te nie mają obowiązku prowadzenia dokumentacji wymaganej
przez przepisy o zobowiązaniach podatkowych.
3. Dochody z działalności gospodarczej kościelnych osób
prawnych oraz spółek, których udziałowcami są wyłącznie te osoby, są
zwolnione od opodatkowania w części, w jakiej zostały przeznaczone w roku
podatkowym lub w roku po nim następującym na cele kultowe, oświatowo-wychowawcze,
naukowe, kulturalne, działalność charytatywno-opiekuńczą, punkty
katechetyczne, konserwację zabytków oraz na inwestycje sakralne, o których
mowa w art. 41 ust. 2, i te inwestycje kościelne, o których mowa w art. 41
ust. 3, których przedmiotem są punkty katechetyczne i zakłady
charytatywno-opiekuńcze, jak również remonty tych obiektów.
4. Kościelne osoby prawne są zwolnione od
opodatkowania i od świadczeń na fundusz gminny i fundusz miejski, od
nieruchomości lub ich części, stanowiących własność tych osób lub używanych
przez nie na podstawie innego tytułu prawnego na cele niemieszkalne, z wyjątkiem
części zajmowanej na wykonywanie działalności gospodarczej.
5. Zwolnienie od opodatkowania podatkiem od nieruchomości
oraz od świadczeń na fundusz gminny i fundusz miejski obejmuje nieruchomości
lub ich części przeznaczone na cele mieszkalne duchownych i członków zakonu,
jeżeli:
1) są one wpisane do rejestru zabytków,
2) służą jako internaty przy szkołach i seminariach
duchownych, domy zakonów kontemplacyjnych, domy formacyjne zakonów i domy
księży emerytów (sióstr emerytek),
3) znajdują się w budynkach kurii diecezjalnych i biskupich, zakonnych zarządów generalnych i prowincjalnych w Sekretariacie
Prymasa Polski i w Sekretariacie Konferencji Episkopatu Polski.
6. Nabywanie i zbywanie rzeczy i praw majątkowych przez
kościelne osoby prawne w drodze czynności prawnych oraz spadkobrania, zapisu i zasiedzenia jest zwolnione od podatku od spadków i darowizn oraz opłaty
skarbowej, jeżeli ich przedmiotem są:
1) rzeczy i prawa nie przeznaczone do działalności
gospodarczej,
2) sprowadzane z zagranicy maszyny, urządzenia i materiały
poligraficzne oraz papier.
7. Darowizny na kościelną działalność
charytatywno-opiekuńczą są wyłączone z podstawy opodatkowania darczyńców
podatkiem dochodowym i podatkiem wyrównawczym, jeżeli kościelna osoba prawna
przedstawi darczyńcy pokwitowanie odbioru oraz — w okresie dwóch lat od dnia
przekazania darowizny — sprawozdanie o przeznaczeniu jej na tę działalność. W odniesieniu do darowizn na inne cele mają zastosowanie ogólne przepisy
podatkowe.
8. Kościelne jednostki organizacyjne, o których mowa w art. 12, mogą być na wniosek kościelnej osoby prawnej uznane przez właściwą
izbę skarbową za odrębne podmioty podatkowe, jeśli są organizacyjnie wyodrębnione.
9. Nabywanie rzeczy i praw majątkowych, o których mowa w ust. 6, jest zwolnione od opłat sądowych i notarialnych, z wyłączeniem opłat
kancelaryjnych.
Art. 56. (26) Wolne od opłat
celnych są przesyłane z zagranicy dla kościelnych osób prawnych dary:
1) przeznaczone na cele kultowe, charytatywno-opiekuńcze i oświatowo-wychowawcze, z wyjątkiem wyrobów akcyzowych oraz samochodów
osobowych,
2) maszyny, urządzenia i materiały poligraficzne oraz
papier.
Art. 57. 1. Kościelne osoby prawne mają
prawo do zbierania ofiar na cele religijne, kościelną działalność
charytatywno-opiekuńczą, naukową, oświatową i wychowawczą oraz utrzymanie
duchownych i członków zakonów.
2. (27) Zbiórki wymienione w ust. 1 nie
wymagają pozwolenia właściwego organu, jeżeli odbywają się w obrębie
terenów kościelnych, kaplic oraz w miejscach i okolicznościach zwyczajowo
przyjętych w danej okolicy i w sposób tradycyjnie ustalony.
Art. 58. 1. Kościelne osoby prawne mogą
zakładać fundacje. Do fundacji tych stosuje się ogólnie obowiązujące
przepisy o fundacjach, ze zmianami wynikającymi z przepisów ust. 2-5.
2. Niezależnie od nadzoru państwowego, nadzór nad
działalnością fundacji sprawuje kościelna osoba prawna, będąca fundatorem
lub wskazana w statucie fundacji.
3. W razie stwierdzonych nieprawidłowości w zarządzaniu
fundacją, właściwy organ państwowy zwraca się do kościelnej osoby prawnej,
sprawującej nadzór nad fundacją, wyznaczając termin nie krótszy niż trzy
miesiące na spowodowanie usunięcia nieprawidłowości. Po bezskutecznym upływie
tego terminu można zastosować środki oznaczone w przepisach o fundacjach.
4. W razie konieczności poddania fundacji zarządowi
przymusowemu w myśl przepisów o fundacjach, zarząd ten będzie sprawowała kościelna
osoba prawna wyznaczona przez Prezydium Konferencji Episkopatu Polski.
5. Jeżeli statut fundacji nie stanowi inaczej, w razie
jej likwidacji:
1) do jej majątku znajdującego się w kraju stosuje się
odpowiednio przepis art. 59.
2) o przeznaczeniu jej majątku znajdującego się za
granicą zadecyduje Konferencja Episkopatu Polski lub wyższy przełożony
zakonny.
Art. 59. W razie zniesienia kościelnej osoby
prawnej, jej majątek przechodzi na nadrzędną kościelną osobę prawną, a jeżeli
taka osoba nie istnieje lub nie działa w Polsce, majątek ten przechodzi na
Konferencję Episkopatu Polski lub Konferencję Wyższych Przełożonych
Zakonnych.
DZIAŁ IV
Przepisy przejściowe i końcowe
Rozdział 1
Regulacja spraw majątkowych Kościoła
Art. 60. 1. Nieruchomości lub ich części,
pozostające w dniu wejścia w życie ustawy we władaniu kościelnych osób
prawnych, stają się z mocy prawa ich własnością, jeżeli:
1) były własnością diecezji, parafii, klasztorów lub
innych instytucji grecko-katolickich (unickich),
2) podlegały przejęciu na własność Państwa z mocy
ustawy z dnia 20 marca 1950 r. o przejęciu przez Państwo dóbr martwej ręki,
poręczeniu proboszczom posiadania gospodarstw rolnych i utworzeniu Funduszu
Kościelnego (Dz. U. Nr 9, poz. 87 i Nr 10, poz. 111 i z 1969 r. Nr 13, poz.
95), zwanej dalej „ustawą o dobrach martwej ręki", a zostały
pozostawione, wydzierżawione lub przekazane kościelnym osobom prawnym,
3) podlegały przepisom dekretu z dnia 24 kwietnia 1952 r. o zniesieniu fundacji (Dz. U. Nr 25, poz. 172 i z 1957 r. Nr 1, poz. 3), a zostały poręczone, pozostawione, wydzierżawione, wynajęte lub przekazane
kościelnym osobom prawnym,
4) zostały przez byłe władze zaborcze austriackie przejęte
na własność funduszy religijnych, funduszy naukowych, szkół parafialnych
lub katolickich gmin parafialnych,
5) (28) znajdują się na nich cmentarze lub
obiekty sakralne wraz z budynkami towarzyszącymi; dotyczy to również obiektów
położonych na obszarze miasta stołecznego Warszawy, nie dotyczy natomiast
kościołów garnizonowych.
2. Przez „budynki towarzyszące" obiektom
sakralnym rozumie się położone w sąsiedztwie obiektów sakralnych: budynki
stanowiące mieszkanie proboszcza lub rektora i kancelarię parafialną lub
kancelarię rektora (plebanię), budynki stanowiące mieszkanie wikariuszy (wikariatkę),
budynki stanowiące mieszkanie pracowników świeckich parafii lub rektoratu
(organistówkę), budynki punktu katechetycznego i budynki domu zakonnego związanego z duszpasterstwem w tym obiekcie sakralnym albo świadczeniem w nim pomocy.
3. Nieruchomości lub ich części, o których mowa w ust. 1 pkt 4, które w dniu wejścia w życie ustawy znajdują się we władaniu
państwowych jednostek organizacyjnych, stają się z mocy prawa odpowiednio własnością
Skarbu Państwa, innych państwowych osób prawnych lub mieniem komunalnym.
4. Nieruchomości lub ich części, o których mowa w ust. 1 pkt 4, znajdujące się w samoistnym posiadaniu osób fizycznych lub osób
prawnych nie wymienionych w ust. 1 i 3, podlegają nabyciu w drodze zasiedzenia,
przy zaliczeniu okresu posiadania przed dniem wejścia w życie ustawy.
5. (29) Stwierdzenie przejścia własności
nieruchomości lub ich części, o których mowa w ust. 1 i 3, następuje w drodze decyzji wojewody.
6. Decyzje, o których mowa w ust. 5, mogą być zaskarżone
do sądu administracyjnego. Skarga na niewydanie decyzji jest dopuszczalna po upływie
2 lat od daty wszczęcia postępowania administracyjnego.
7. Przejście własności nieruchomości lub ich części
na podstawie ust. 1 i 3 jest wolne od podatków i opłat związanych z tym przejściem, a wynikające z niego wpisy do ksiąg wieczystych i ich zakładanie są wolne od
opłat.
8. Postępowanie sądowe lub administracyjne dotyczące
nieruchomości, o których mowa w ust. 1 i 3, ulega zawieszeniu, a sądy lub
organy administracji państwowej przekazują ich akta organowi, o którym mowa w ust. 5.
9. Organ, który wydał decyzję ostateczną określoną w ust. 5, zawiadamia o niej sąd lub organ administracji państwowej, który
zawiesił postępowanie, zwracając akta sprawy. Sąd lub organ administracji państwowej
umorzy postępowanie.
Art. 61. 1. Na wniosek kościelnych osób
prawnych wszczyna się postępowanie, zwane dalej „postępowaniem
regulacyjnym", w przedmiocie przywrócenia im własności upaństwowionych
nieruchomości lub ich części:
1) nie pozostających we władaniu kościelnych osób
prawnych nieruchomości, o których mowa w art. 60 ust. 1 pkt 1, chyba że
pozostają one w dniu wejścia w życie ustawy we władaniu innych kościołów i związków wyznaniowych,
2) (30) przejętych w toku wykonywania ustawy o dobrach martwej ręki, jeżeli nie wydzielono z nich należnych w myśl tej
ustawy gospodarstw rolnych proboszczów. Z gruntów tych mogą być również
wydzielone gospodarstwa rolne do 50 ha dla poszczególnych diecezji, seminariów
duchownych i domów zakonnych prowadzących działalność określoną w art.
20 i 39; dla pozostałych domów zakonnych mogą być wydzielone gospodarstwa
rolne do 5 ha. W skład gospodarstw rolnych mogą wchodzić także grunty leśne
stanowiące część składową przejętych uprzednio nieruchomości
ziemskich,
3) które należały do zakonów bezhabitowych i stowarzyszeń kościelnych, a zostały przejęte w toku likwidacji dokonanej
na podstawie rozporządzenia Ministra Administracji Publicznej z dnia 10 marca
1950 r. w sprawie przystosowania stowarzyszeń do przepisów prawa o stowarzyszeniach (Dz. U. Nr 9, poz. 98),
4) mienia fundacji kościelnych,
5) przejętych po 1948 r. w trybie egzekucji zaległości
podatkowych,
6) wywłaszczonych, jeżeli odszkodowanie za wywłaszczoną
nieruchomość nie zostało wypłacone lub nie zostało podjęte,
6a) (31) przejętych na podstawie
dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów
na obszarze m.st. Warszawy (Dz. U. Nr 50, poz. 279),
7) przejętych we władanie państwowych jednostek
organizacyjnych bez tytułu prawnego, bez względu na późniejsze
ustawodawstwo konwalidujące te przejęcia.
1 2 3 4 5 6 Dalej..
« Ustawy wyznaniowe (Publikacja: 22-07-2002 Ostatnia zmiana: 17-07-2004)
Wszelkie prawa zastrzeżone. Prawa autorskie tego tekstu należą do autora i/lub serwisu Racjonalista.pl.
Żadna część tego tekstu nie może być przedrukowywana, reprodukowana ani wykorzystywana w jakiejkolwiek formie,
bez zgody właściciela praw autorskich. Wszelkie naruszenia praw autorskich podlegają sankcjom przewidzianym w
kodeksie karnym i ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych.str. 1327 |