Prawo » Prawo wyznaniowe » Akty i dokumenty » Ustawy wyznaniowe
O stosunku państwa do K.Kat. [6]
2. Przedmiotem postępowania regulacyjnego może być również
przekazanie własności nieruchomości lub ich części:
1) w celu przywrócenia w nich sprawowania kultu
religijnego lub działalności kościelnych osób prawnych w zakresie, o którym
mowa w art. 20 i 39, 2) których stan prawny nie jest ustalony, jeżeli nie stoją
temu na przeszkodzie prawa osób trzecich.
3. (32) W odniesieniu do nieruchomości objętych
dekretem z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów
na obszarze m.st. Warszawy (Dz. U. Nr 50, poz. 279) stosuje się odpowiednio
art. 63 ust. 1, z tym że w odniesieniu do gruntów objętych tym dekretem
przedmiotem postępowania regulacyjnego jest ustanowienie użytkowania
wieczystego.
4. Regulacja nie może naruszać:
1) przepisów ustawy z dnia 3 stycznia 1946 r. o przejęciu
na własność Państwa podstawowych gałęzi gospodarki narodowej (Dz. U. Nr
3, poz. 17, Nr 71, poz. 389 i Nr 72, poz. 394, z 1958 r. Nr 45, poz. 224 oraz z 1969 r. Nr 13, poz. 95),
2) (33) (skreślony).
3) praw nabytych przez niepaństwowe osoby trzecie, w szczególności przez inne kościoły i związki wyznaniowe oraz rolników
indywidualnych.
Art. 62. 1. Postępowanie regulacyjne
przeprowadza Komisja Majątkowa, zwana dalej „Komisją", złożona z przedstawicieli wyznaczonych w równej liczbie przez Urząd do Spraw Wyznań i Sekretariat Konferencji Episkopatu Polski.
2. Uczestnikami postępowania regulacyjnego są oprócz
wnioskodawcy wszystkie zainteresowane jednostki państwowe i kościelne.
3. Wnioski o wszczęcie postępowania regulacyjnego zgłasza
się w terminie 2 lat od dnia wejścia w życie ustawy. Roszczenia nie zgłoszone w tym terminie wygasają.
4. Postępowanie sądowe lub administracyjne dotyczące
nieruchomości, o których mowa w art. 61, ulega zawieszeniu, a sądy i organy
administracji państwowej przekazują ich akta Urzędowi do Spraw Wyznań w celu
przedłożenia Komisji.
5. Komisja rozpatruje sprawy w zespołach orzekających, w skład których wchodzi po dwóch członków wyznaczonych przez Urząd do
Spraw Wyznań i Sekretariat Konferencji Episkopatu Polski oraz po jednym
przedstawicielu organów nadrzędnych nad uczestnikami postępowania.
Przedstawicielem tym nie może być osoba reprezentująca uczestnika.
6. Zespół orzekający po otrzymaniu wniosku o wszczęcie
postępowania regulacyjnego bada, czy jest ono dopuszczalne, a wniosek
niedopuszczalny odrzuca.
7. Zespół orzekający może ze względu na szczególne
trudności zwrócić się do Komisji o rozpatrzenie sprawy przez jej pełny skład,
wraz z przedstawicielami organów nadrzędnych nad uczestnikami postępowania.
Do orzeczenia Komisji wydanego przez jej pełny skład stosuje się przepisy
ustawy dotyczące orzeczeń zespołu orzekającego.
8. Postępowanie regulacyjne jest wolne od opłat.
9. Liczebność Komisji, szczegółowy tryb postępowania
regulacyjnego oraz wynagrodzenie dla członków Komisji i personelu pomocniczego
określi Minister-Kierownik Urzędu do Spraw Wyznań w porozumieniu z Sekretariatem Konferencji Episkopatu Polski.
Art. 63. 1. Regulacja może polegać na:
1) przywróceniu kościelnym osobom prawnym własności
nieruchomości wymienionych w art. 61 ust. 1 i 2 lub ich części,
2) przyznaniu odpowiedniej nieruchomości zamiennej, gdyby
przywrócenie własności natrafiało na trudne do przezwyciężenia
przeszkody,
3) przyznaniu odszkodowania ustalonego według przepisów o wywłaszczaniu nieruchomości, w razie niemożności dokonania regulacji
przewidzianych w pkt 1 i 2.
2. (34) Regulacja dotycząca nieruchomości
rolnych może następować także przez wydzielenie odpowiednich nieruchomości z Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa.
3. W toku postępowania regulacyjnego można dokonać
także regulacji granic nieruchomości, a w miarę potrzeby ustanowić służebność
gruntową lub znieść służebność dotychczas istniejącą.
4. Uczestnicy postępowania mogą zawrzeć ugodę przed
zespołem orzekającym. Jeżeli ugoda nie została zawarta, zespół ten wydaje
orzeczenie. Ugody i orzeczenia mają moc sądowych tytułów egzekucyjnych.
5. Orzeczenie uwzględniające wniosek, jak i ugoda
zawarta przed zespołem orzekającym powinny określać:
1) stan prawny nieruchomości,
2) związane z tym stanem obowiązki uczestników postępowania, w szczególności obowiązek wydania w oznaczonym terminie nieruchomości, jeżeli
nie znajduje się ona we władaniu wnioskodawcy,
3) w razie przyznania odszkodowania obowiązek zapłaty
należnej z tego tytułu sumy.
6. Wnioskodawca może zrzec się prawa własności
nierolniczej nieruchomości zamiennej na rzecz innej kościelnej osoby prawnej,
za jej zgodą. Zrzeczenie to włącza się do treści ugody lub orzeczenia.
7. Orzeczenie jak i ugoda stanowią podstawę do
dokonania wpisów w księgach wieczystych i w ewidencji gruntów. Przepis art.
60 ust. 7 stosuje się odpowiednio.
8. Od orzeczenia zespołu orzekającego nie przysługuje
odwołanie.
9. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określi, z mienia których państwowych jednostek organizacyjnych lub mienia komunalnego
może być wyłączona nieruchomość w celu jej przekazania jako nieruchomość
zamienna lub na którą państwową jednostkę organizacyjną może być nałożony
obowiązek zapłaty odszkodowania.
Art. 64. 1. Jeżeli zespół orzekający
lub Komisja w jej pełnym składzie nie uzgodniły orzeczenia, zawiadamiają o tym pisemnie uczestników postępowania regulacyjnego.
2. Uczestnicy postępowania regulacyjnego mogą w terminie sześciu miesięcy od otrzymania zawiadomienia, wystąpić o podjęcie
zawieszonego postępowania sądowego lub administracyjnego, a jeżeli nie było
ono wszczęte — wystąpić do sądu o zasądzenie roszczenia. Przy rozpoznaniu
sprawy sąd stosuje zasady wymienione w art. 63 ust. 1-3. W przypadku braku wystąpienia
do sądu w tym okresie, roszczenie wygasa.
Art. 65. 1. Sytuację prawną zakładów służby
zdrowia, które były własnością kościelnych osób prawnych i zostały uchwałami
Rady Ministrów przejęte na własność Państwa, oraz nieruchomości użytkowanych
przez te zakłady uregulują umowy między organem administracji państwowej
sprawującym nadzór nad zakładem a właścicielem nieruchomości. Jeżeli zakład
prowadzi szkoła wyższa lub inna państwowa osoba prawna, jest ona stroną
umowy.
2. Umowa powinna przewidywać:
1) przejęcie nieruchomości na własność Państwa w zamian za nieruchomość zamienną lub za odszkodowanie odpowiadające
odszkodowaniu za wywłaszczenie nieruchomości, w szczególności w przypadkach, gdy działalność zakładu wymaga inwestycji, albo
2) przekazanie zakładu wraz z nieruchomością kościelnej
osobie prawnej, która uprzednio była jego właścicielem, jeżeli chce ona
go prowadzić, albo
3) oddanie nieruchomości właścicielowi, albo
4) formę korzystania z nieruchomości przez zakład i zasady płatności.
3. Jeżeli strony nie zawrą umowy w okresie dwóch lat
od wejścia w życie ustawy, każda ze stron może przekazać sprawę do
rozpatrzenia Komisji. Pr
1 2 3 4 5 6
« Ustawy wyznaniowe (Publikacja: 22-07-2002 Ostatnia zmiana: 17-07-2004)
Wszelkie prawa zastrzeżone. Prawa autorskie tego tekstu należą do autora i/lub serwisu Racjonalista.pl.
Żadna część tego tekstu nie może być przedrukowywana, reprodukowana ani wykorzystywana w jakiejkolwiek formie,
bez zgody właściciela praw autorskich. Wszelkie naruszenia praw autorskich podlegają sankcjom przewidzianym w
kodeksie karnym i ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych.str. 1327 |