Racjonalista - Strona głównaDo treści


Fundusz Racjonalisty

Wesprzyj nas..
Zarejestrowaliśmy
199.545.254 wizyty
Ponad 1065 autorów napisało dla nas 7364 tekstów. Zajęłyby one 29017 stron A4

Wyszukaj na stronach:

Kryteria szczegółowe

Najnowsze strony..
Archiwum streszczeń..

 Czy konflikt w Gazie skończy się w 2024?
Raczej tak
Chyba tak
Nie wiem
Chyba nie
Raczej nie
  

Oddano 243 głosów.
Chcesz wiedzieć więcej?
Zamów dobrą książkę.
Propozycje Racjonalisty:
Sklepik "Racjonalisty"

Złota myśl Racjonalisty:
Kissinger w książce "O Chinach" wspominał swoją rozmowę z premierem Chin z 1972: - Panie premierze, co sądzi pan o skutkach Rewolucji Francuskiej? Chińczyk zamyślił się, po czym odparł: - Za wcześnie, aby oceniać.
 Państwo i polityka » Politologia

Fenomen władzy w Rosji [3]
Autor tekstu:

Taka forma ustroju jest akceptowana przez społeczeństwo, ponieważ nie zna ono niczego innego. Przez wiele wieków istnienia i rozwoju państwa ruskiego, później rosyjskiego nie przyjęła się żadna instytucja stricte demokratyczna, zapewne zarówno z powodu zazdrości władcy o panowanie, jak i dlatego, że naród, przepojony soborowością, nie umiałby się odnaleźć w ramach demokracji. Zwróćmy uwagę, że nawet stalinizm nie zmienił tego podejścia, a proces rozpadu ZSRR nie rozpoczął się z inicjatywy oddolnej, lecz odgórnej. W wielu działaniach władzy we współczesnej Rosji widać oczywistą analogię do zachowań carskich — mowa tu na przykład o sposobie przejęcia fotela prezydenckiego przez Władimira Putina, które dokonało się z błogosławieństwem i namaszczeniem Jelcyna i rodziny [ 16 ], a które nasuwa na myśl chociażby przekazanie księstwa moskiewskiego przez Iwana I jego synowi na mocy testamentu. Innym ciekawym przypadkiem jest najpierw przyjaźń, a potem bardzo ostry konflikt między Putinem a Borysem Bierezowskim [ 17 ] czy też skazanie na więzienie Michaiła Chodorkowskiego [ 18 ], które to zatargi są niejako reliktem, pozostałością po konfliktach cara z bojarami i ich rodami.

Jakie są zatem prognozy na przyszłość? Putin u szczytu swej popularności osiągał ponad 70% poparcia społecznego, natomiast ostatnie badania przeprowadzone przez FOM (Фонд: Общественное Мнение, Public Opinion Foundation) w dniach 11-12.03.2006r. pokazują z jednej strony, że Putin nie wygrałby wyborów prezydenckich w pierwszej turze, bo osiąga tylko 47% poparcia, ale z drugiej strony następni kandydaci, Żirinowski i Ziuganow osiągają jedynie 5%. Ta bardzo duża dysproporcja w rozkładzie głosów daje Putinowi raczej niewzruszalną pozycję lidera na arenie politycznej w Rosji. W 2008 roku kończy się jednak jego druga, a zatem ostatnia według konstytucji kadencja. Putin zapowiedział już co prawda, że ustąpi i nie będzie startował w wyborach po raz trzeci (myślę, że z łatwością by je wygrał), ale za tą obietnicą mogą kryć się inne plany, na przykład oficjalne wycofanie się z polityki, a nieoficjalnie — rządzenie zza pleców nowego prezydenta. Z tym związane są obawy przekształcenia się Rosji w dynastyczną demokrację klanów. Oznacza to, iż kolejni prezydenci będą wybierać i publicznie popierać swych następców, nie dopuszczając jednocześnie do głosu innych kandydatów — doskonałym tego narzędziem okazują się w Rosji media, które poza nielicznymi wyjątkami mają do Kremla stosunek służalczy i uległy. Społeczeństwo, karmione propagandą i nieposiadające często dostępu do alternatywnych źródeł informacji [ 19 ], zagłosuje tak, jak będzie chciała tego władza, i stanie się tak nie za sprawą użycia przymusu, ale manipulacji, która jest subtelniejsza i trudniejsza do wykrycia. Jeśli zaś ten scenariusz się spełni, to stanie się to przy cichej akceptacji Zachodu, który woli nie zadawać za dużo pytań, zadowalając się bardzo powierzchowną analizą sytuacji w Rosji. Pozycja Rosji jest dodatkowo umacniana wciąż obecnym strachem przed walizką atomową. Za kadencji Jelcyna, szczególnie zaś pod jej koniec, obawa ta była silna, bo prezydent zaczynał być nieobliczalny. Stanowczość, konsekwencja i stabilność Putina tę kwestię oddala, on sam — popierany szeroko przez naród — staje się coraz bardziej wiarygodnym i pożądanym partnerem rozmów i układów międzynarodowych. Kontakty prezydenta z przedstawicielami innych państw, obowiązkowo pokazywane w mediach, kształtują opinię publiczną tak, że jest ona przekonana o sile i ważnej roli Rosji na arenie międzynarodowej, a co za tym idzie — popiera prezydenta, który jest przecież spiritus movens takiej sytuacji.


1 2 3 

 Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też:
Rozwój systemów demokratycznych w wybranych państwach Unii Europejskiej
Religia a demokracja

 Dodaj komentarz do strony..   Zobacz komentarze (7)..   


 Przypisy:
[ 16 ] Tym terminem określa się w Rosji najbliższe otoczenie prezydenta.
[ 17 ] Borys Bierezowski, nazywany „ojcem chrzestnym Kremla", należał do owej rodziny, o której wspominam wyżej. Dokonując nieprawidłowości w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej oszukał skarb państwa na ogromne kwoty, niebywale się przy tym bogacąc. Gdy Putin szczebel po szczeblu wspinał się na drabinę kariery państwowej, Bierezowski utrzymywał z nim bliskie kontakty, także, gdy Putin był już prezydentem. Oligarcha popadł w niełaskę, gdy należący do niego kanał rosyjskiej telewizji ORT nadał krytyczny materiał o zatonięciu Kurska. Od tamtej pory Bierezowski był prześladowany, wyjechał z kraju i schronił się w Wielkiej Brytanii, gdzie udzielono mu azylu politycznego.
[ 18 ] Michaił Chodorkowski to najbogatszy człowiek Rosji, multimiliarder, szef koncernu paliwowego Юкос (Jukos). Powodem konfliktu między nim a Kremlem był fakt, iż wspierał on opozycję polityczną, w tym liberalną partię Jabłoko, prawicowców, podobno też komunistów, a więc złamał jedną z nieformalnych zasad gry, że oligarchowie nie zajmują się — przynajmniej jawnie - polityką, mając za to zagwarantowaną uprzywilejowaną pozycję w państwie.
[ 19 ] W Rosji właściwie tylko pierwszy kanał telewizji państwowej ma zasięg ogólnorosyjski i dociera do wszystkich zakątków kraju, co powoduje monopol informacyjny.

« Politologia   (Publikacja: 20-01-2007 )

 Wyślij mailem..   
Wersja do druku    PDF    MS Word

Katarzyna Kudła
Studentka stosunków międzynarodowych Wydziału Studiów Międzynarodowych i Politologicznych Uniwersytetu Łódzkiego.
 Numer GG: 4169196
Wszelkie prawa zastrzeżone. Prawa autorskie tego tekstu należą do autora i/lub serwisu Racjonalista.pl. Żadna część tego tekstu nie może być przedrukowywana, reprodukowana ani wykorzystywana w jakiejkolwiek formie, bez zgody właściciela praw autorskich. Wszelkie naruszenia praw autorskich podlegają sankcjom przewidzianym w kodeksie karnym i ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych.
str. 5223 
   Chcesz mieć więcej? Załóż konto czytelnika
[ Regulamin publikacji ] [ Bannery ] [ Mapa portalu ] [ Reklama ] [ Sklep ] [ Zarejestruj się ] [ Kontakt ]
Racjonalista © Copyright 2000-2018 (e-mail: redakcja | administrator)
Fundacja Wolnej Myśli, konto bankowe 101140 2017 0000 4002 1048 6365