Za Witoldem Gombrowiczem powiedziałbym, iż „dziś już bynajmniej nie idzie o to, aby wytrwać w spuściźnie, którą nam przekazały pokolenia, idzie o to, aby ją w sobie przezwyciężyć". Autor Dzienników dodaje: „Marna jest ta kultura polska, która tylko wiąże i przykuwa, godna uznania i twórcza, i żywa ta, która wiąże i wyzwala jednocześnie" ^{[ 44 ]}. Podobnie z katolicyzmem — jeśli rozumiany jako los, transcendentne i obowiązujące przeznaczenie przekazane w mistyczno-mesjańskiej formie, staje się czymś „dziwnym" i dla postronnych obserwatorów wręcz egzotycznym. Jednocześnie staje się wdzięcznym obiektem łatwych manipulacji i nadużyć nacjonalistycznych, prowokując zachowania ksenofobiczne i wrogie wobec „innych". Mówiąc krótko, taki katolicyzm jest chory. Natomiast katolicyzm oczyszczony z powyższych ingrediencji staje się wyznaniem pełnym nadziei i poszukiwanym partnerem dialogu. Jest to katolicyzm spod znaku ks. Wacława Hryniewicza i Stanisława Musiała. Jestem przekonany, że taki katolicyzm byłby również interesującą propozycją intelektualną i duchową dla Bogdana Wojdowskiego.

*

Zob. też dział Antysemityzm

Podobna tematyka na: Kamień węgielny wiary

Zobacz także te strony: Obirek: Ojciec nieświęty Ojciec Obirek nie lubi kremówek Opowieść niepokornego kapłana

Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też: W co wierzy polski katolik? Kościół bez Opatrzności

Dodaj komentarz do strony..   Zobacz komentarze (2)..

Wyślij mailem..

Wersja do druku    PDF    MS Word

Stanisław Obirek Ur. 1956 r. Jeden z najbardziej znanych jezuitów polskich, znany m.in. ze swego zaangażowania w dialog międzyreligijny i z niewierzącymi. Studiował filologię polską, filozofię i teologię na uczelniach Krakowa, Neapolu i Rzymu. W 1997 roku habilitował się na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1976 roku wstąpił do zakonu jezuitów; w 1983 roku otrzymał święcenia kapłańskie. Był profesorem w Wyższej Szkole Filozoficzno-Pedagogicznej Ignatianum w Krakowie. Pełnił tam także funkcje kierownika Katedry Historii i Filozofii Kultury oraz prorektora. Przez cztery lata był rektorem Kolegium Jezuitów w Krakowie. Był także wieloletnim redaktorem naczelnym "Życia Duchowego" oraz twórcą oraz dyrektorem Centrum Kultury i Dialogu. Jest autorem książki "Co nas łączy? Dialog z niewierzącymi" (2002). Interesuje się miejscem religii we współczesnej kulturze, dialogiem międzyreligijnym i możliwościami przezwyciężenia konfliktów cywilizacyjnych i kulturowych. We wrześniu 2005 roku opuścił zakon jezuitów. Obecnie jest wykładowcą Uniwersytetu Łódzkiego.   Więcej informacji o autorze  Liczba tekstów na portalu: 14  Pokaż inne teksty autora  Najnowszy tekst autora: Karol Wojtyła – Jan Paweł II