"Ciężkie myślenie to przeciwieństwo spontanicznego
— i wszelkiej inwencji. Mówimy wtedy potocznie
o sztywnym umyśle. W bardziej wytrawnych rozwinięciach
ciężkomyślność lubi przeistaczać się w logiczny rygoryzm,
nadmierną 'metodyczność', legalizm i moralną fiksację
na ostrych dychotomiach wartości i osądu.
To z kolei inklinuje ją ku widzeniu wyolbrzymionemu,
przesadnie wyrazistemu i zero-jedynkowemu, kontrastowemu itd.,
dzięki czemu na przykład pojawia się schemat wyostrzonego
postrzegania winy i eskalacji oskarżenia.
Wyroki wydaje się tu zatem jednoznaczne,
szybko — i jak najcięższe."
Jacek Dobrowolski, „Filozofia głupoty", PWN, 2008